Ronald

Introductie

Mijn naam is Ronald I (de I ter onderscheid van Ronald II) en ik ben geboren in 1965. Ik speel al spellen zolang ik me kan herinneren. Favoriete bordspellen uit mijn jeugd zijn Kapers op de Kust, Hartenjagen, Alaska en Colditz. Daarna kwam ik aanraking met de veel ingewikkelder spellen van Avalon Hill en het spel Diplomacy en de laatste jaren speel ik voornamelijk de 'Duitse' spellen. Kijk ook bij Ronald Hoekstra in Spelmagazijn.

Favoriete spellen

Dat zijn er natuurlijk heel veel, maar enkele spellen die er boven uit steken zijn: Diplomacy, Up Front, Koehandel en de spellen van recenter datum als Die Siedler von Catan en Euphrat & Tigris. Inmiddels zijn er meerdere toppers uitgebracht, zoals Die Fürsten von Florenz en Puerto Rico. Geweldig !

Huidige favorieten

Spellen die ik de laatste tijd met veel plezier (maar veel te weinig) heb gespeeld zijn Tikal, Auf Heller und Pfennig, Titan: The Arena, Morisi en Lost Cities. Puerto Rico is een van de spellen die ik erg vaak en graag heb gespeeld. Roads & Boats daarentegen vraagt zoveel tijd, dat dat er niet zo vaak van komt.

Minst favoriete

Hoewel ik niet erg kieskeurig ben, zijn er natuurlijk ook spellen waar ik niet van houd. Ik zal me beperken tot bordspellen. Uiteraard de vrij zinloze spellen als Ganzenbord en Mens-Erger-Je-Niet, waarbij je eigenlijk alleen maar speelt als tijdverdrijf. Recentere spellen als Finale, Samarkand en Acquire behoren niet tot mijn favorieten. Finale geeft me helemaal niet het idee met voetbal bezig te zijn, Samarkand lijkt veel in zich te hebben, maar blijkt uiteindelijk toch te worden beslist door dobbelsteenworpen en hoewel Acquire een erg goed spel is, vind ik er niet echt plezier in om het te spelen. Dan speel ik liever het wat luchtiger Shark, dat ongeveer hetzelfde principe heeft. Civilization is ook niet een van mijn favoriete spellen, omdat het zo lang duurt voordat je resultaat ziet. Het kan zich erg lang voortslepen, hoewel het op zich een leuk spelidee is.

Beste herinnering

Er zijn zoveel spellenherinneringen dat het moeilijk is om daar de beste uit te kiezen. Ik zal er enkele uit kiezen:

Op de middelbare school werd ik eens uitgenodigd om het spel Colditz te komen spelen. Ze wisten dat ik een spelletjesliefhebber was en daagden me uit om de bewaker te spelen. Ze wisten bij voorbaat dat ze zouden winnen, want de bewaker verloor altijd. Dat was een flinke streep door de rekening. Hoe goed de gevangenen ook samenspeelden, ze kregen geen meter ruimte en voor ze het wisten was de ruim gekozen tijdslimiet verstreken. Ook een revanche partij bracht de gevangenen geen geluk. Jaren later hadden ze het er nog over. :-)

Met een vast groepje speelden we regelmatig Diplomacy, waarbij we soms wekelijks een zet deden. We maakten andere spelers enthousiast en die wilden wel eens meedoen met een groepje van 4. Van tevoren hadden zij afgesproken ons een lesje te leren door goed samen te werken. Daar speelde ik goed op in, door een van hen alle hulp te verlenen die nodig was, ten koste van mijn eigen uitbreiding. Dit bracht de verhoudingen in het groepje danig in de war en nog voor het einde van 1902 was er van samenwerken geen sprake meer. Rest me nog te zeggen dat geen van vieren het einde van het spel haalde. Een bijzondere ervaring. Deze spelers hebben helaas Diplomacy nooit meer gespeeld, maar ze hebben er wel respect voor gehouden.

Het spel Dungeon Quest is erg leuk voor niet-spelers als het spel wordt geleid door een enthousiaste spelleider. Hoewel het spel erg veel geluksfactoren kent, heb je toch het gevoel dat alles afhangt van je beslissingen en menig spannend avontuur wordt daarmee beleefd. Zoals een ridder die voor de uitgang staat de rukken aan een valhek en de zon langzaam onder ziet gaan, terwijl aan de andere kant van het kasteel een zwakke prinses moeiteloos een zware deur opent. In de verte hoor je nog het gegil van iemand die is gevallen in de bodemloze put (en dus nooit te pletter valt).

De reisjes naar Spiel in Essen vormen elk jaar een hoogtepunt. De mooiste belevenis is natuurlijk het eerste bezoek. Ik was toen deelnemer aan een busreisje georganiseerd door Ducosim. 's Morgens vroeg naar Duitsland en 's avonds laat met stapels nieuwe spellen weer terug naar huis.

Opmerkingen

Er komen de laatste jaren zoveel nieuwe spellen uit, dat je de wat oudere spellen niet vaak meer speelt. De meeste van de nieuwe spellen speel je één of twee keer, omdat je nog zoveel nieuwe wilt proberen. Daarnaast wordt het steeds lastiger om veel spelers tegelijk bij elkaar te krijgen om multi-player spellen te spelen en dat is wel jammer. Gelukkig zijn er onder andere de Ducosim conventies, waar veel spelers komen, maar helaas niet zo heel veel bordspellen op tafel komen. Dit waren vroeger ook de plaatsen waar je kennis maakte met nieuwe spellen, maar door internet gaan de nieuwtjes veel sneller en weet je alles al, nog voordat je het gezien hebt. Maar soms lijkt het of de nieuwtjes belangrijker worden dan het spel zelf. Het goede voornemen voor elk jaar is dus om een spel vaker en intensiever te spelen, maar elk jaar weten de nieuwe spellen toch weer de aandacht te trekken. :)

Inmiddels ben ik gevraagd voor de jury van The International Gamers Award. Een hele eer. Verder ben ik in diverse televisieprogramma's en radio-uitzendingen geweest en heb ik in diverse kranten gestaan. Als klap op de vuurpijl heb ik (mijn handen die Rubik's cube oplossen) ook meegespeeld in een grote Amerikaanse filmproductie: Mindhunters.

Spelbeschrijvingen in Spelmagazijn

Alle spelbeschrijvingen waar geen gast-vermelding bij staat.