Als eerste schoof ik aan bij Waggle Dance. Er waren nog geen andere spelers beschikbaar, dus speelde ik tegen de uitlegster, die haar vuurdoop maakte als uitlegger op een spellenbeurs. De uitleg ging prima en zoals een goed demonstrateur betaamt, zorgde ze er voor dat ik het spel won.

In Waggle Dance probeer je met bijen honing te maken. Je bijen worden weergegeven door dobbelstenen, die aan het begin van elke ronde worden gegooid. Om beurten mag je dan één van je bijen inzetten op de acties op het bord. Dat kan alleen op de plek die overeenkomt met de waarde van je dobbelsteen en natuurlijk moet de plek nog vrij zijn.

Op elke kaart zijn er 6 plaatsen (genummerd van 1 tot en met 6), maar met 2 spelers, zijn een aantal van deze plekken geblokkeerd. Zo kun je je korf uitbreiden, met twee bijen nectar omzetten in honing, een ei leggen, een ruilactie doen, met twee bijen een ei uitbroeden (voor een extra nieuwe bij) of een actiekaart nemen. Daarnaast zijn er 6 bloemen die nectar leveren in 6 verschillende kleuren. Wie de meeste bijen naar een bloem stuurt, krijgt ook de meeste nectar. Je hebt 4 nectar van dezelfde kleur nodig om honing te maken. Deze honing vult een deel van je korf, die je niet meer voor iets anders kunt gebruiken. Wie als eerste 7 (of een ander afgesproken doel) honing haalt, wint het spel. De regels zijn snel op te pikken en het spel speelt lekker vlot.

Uiteraard waren er ook weer de nodige miniaturenspellen, maar daar heb ik niet aan meegedaan. Ik werd gevraagd om aan te schuiven bij Among Nobles. Dat wilde ik graag doen. Iedere speler beheert een stamboom en probeert met zijn stamboom de nodige punten te verzamelen. Daartoe activeer je mensen uit je stamboom. Zij kunnen geld verdienen, punten verzamelen, legers inzetten om gebieden te veroveren of trouwen. Mannen uit je familie willen trouwen met vrouwen uit andere families. Er zijn verschillende kleuren families en dat is belangrijk om te weten. Want de gehuwde vrouwen kunnen kinderen krijgen.

Die moeten van de kleur van de man of van de vrouw zijn (er zijn natuurlijk uitzonderingen mogelijk). Zo kun je nieuwe generaties in je stamboom maken. Dat is belangrijk, want aan het eind van tijdperk 1 en tijdperk 2 verdwijnt de bovenste generatie uit je stamboom. En als je geen nieuwe generaties hebt, dan kun je geen acties meer doen en dus geen punten meer scoren. Tijdens het spel werden de mogelijkheden van het spel steeds beter zichtbaar, terwijl we door de spelleider werden voorzien van interessante geschiedkundige weetjes. Al met al waren we toch de nodige tijd kwijt met het spel, maar het was de moeite waard.

Tot slot werd ik door Michiel gevraagd om het prototype Cinqo van ontwerper Jeroen Geenen uit te proberen. Dit kaartspel bestaat uit kaarten van 9 verschillende dieren. Deze dieren hebben allemaal een verschillende kleur, die ook op de achterzijde van de kaart te zien is (!). Elk dier heeft zo zijn eigen mogelijkheden. Er liggen 3 kaarten open in het midden en elke speler heeft 3 kaarten op handen. Elke speler begint met 2 kaarten open op tafel. Je wint het spel als je 5 dieren van dezelfde soort of 9 verschillende dieren voor je hebt liggen. In je beurt trek je de bovenste kaart van de stapel en leg je 1 van je handkaarten open voor je neer. Nu voer je de actie uit.

Deze actie bestaat altijd uit het wisselen van 1 of 3 kaarten tussen de verschillende plaatsen: je hand, de open kaarten voor je, de open kaarten in het midden, de open kaarten voor de andere spelers, de hand van de andere spelers en de stapel. Zo probeer je zelf te winnen, maar ook te voorkomen dat een ander wint. Het leek eerst een heel simpel geluksspelletje, maar naarmate we het meer speelden, wist je steeds beter de mogelijkheden. Het werd echt een strijd tussen zelf winnen en voorkomen dat een ander wint. Dit spel is snel uitgelegd en met elk gezelschap te spelen. Ik hoop dat Jeroen een uitgever vindt. Ik zou het spel graag aan mijn verzameling toevoegen.