De Uitdaging

Wat is de Uitdaging ?

Koppels en individuele deelnemers proberen in 10 uur zoveel mogelijk van 100 vragen en opdrachten op te lossen. Deze vragen en opdrachten staan niet op papier, maar worden als hoorspel gebracht (inclusief muziek). In de beginjaren was dit op een cassettebandje, tegenwoordig worden de vragen op CD aangeleverd. De vragen en opdrachten zijn zeer uiteenlopend van aard en moeilijkheidsgraad. Zo kunnen er dingen moeten worden verzameld, bijvoorbeeld 10 vingerafdrukken of 5 soorten maandverband, maar ook bonnetjes of kaartjes met bepaalde tijdstippen of bestemmingen. Daarnaast kunnen er puzzels tussen zitten, die moeten worden opgelost, het herkennen van film-, muziek- of boekenfragmenten of ook het herkennen van een vreemde taal, het achterhalen van feiten, prijzen of tijden en ga zo maar door. Er zal dus veel gebeld moeten worden, maar ook het zoeken in boeken of op internet, het vragen aan veel verschillende mensen.

100 vragen in 10 uur betekent 6 minuten per vraag en dan gaan we nog voorbij aan reistijden en bijvoorbeeld de tijd om iets te eten. Al met al is het een heel inspannend evenement, dat meer in je losmaakt, dan je verwacht. Als de 10 uur voorbij zijn, worden de antwoorden van de deelnemers vergeleken en de juiste antwoorden bekend gemaakt. Door middel van een soort bordspel kan nu de winnaar worden bepaald. Omdat er 100 vragen moeten worden behandeld, neemt dat ook nog ruim 2 uur in beslag. Hoewel er geen fysieke opdrachten worden verstrekt, is de Uitdaging toch zeer inspannend. Een voldaan gevoel maakt zich na afloop van je meester... De Uitdaging wordt door verschillende mensen georganiseerd, maar vaak is het de winnaar van de vorige die deze taak op zich neemt.

De wisselbeker

Het ontstaan van de Uitdaging

Wanneer iemand een activiteit wil organiseren, weet hij vaak niet waar hij allemaal op moet letten of hoe bepaalde dingen geregeld moeten worden. Om je daarin op een speelse wijze te oefenen, heb ik dit spel bedacht. Iedereen kent wel het spel, waarbij een grote groep in kleine groepjes wordt verdeeld en vervolgens krijgt elk groepje een lijstje met voorwerpen die moeten worden verzameld. Op deze manier kunnen de deelnemers elkaar en de omgeving leren kennen. Bij dit spel worden soms hele creatieve oplossingen gevonden. Als je in een vreemd dorp een handtekening van de burgemeester moet halen, lijkt dat een lastige opgave. Maar dan ineens blijkt er bij de kerk een prikbord te zijn, waarop een gemeentelijke mededeling staat... met de handtekening van de burgemeester erbij. Verder slaat een muziekquiz vaak wel aan, waarbij een cassettebandje vol muziekfragmenten wordt gedraaid. Een combinatie van deze twee spellen bracht mij op het idee van de Uitdaging.

Het voordeel van een cassettebandje of CD boven een geschreven versie is dat je ook van geluid gebruik kan maken, bijvoorbeeld het herkennen van een stem of van een reclame. Tevens kun je het aan veel buitenstaanders laten horen, zodat ze je misschien kunnen helpen. Dit stimuleert het contact met de omgeving. De 100 vragen in 10 uur zijn min of meer toevallig ontstaan, maar deze verhouding blijkt goed te werken. Het zijn er eigenlijk net te veel om allemaal op te lossen, zodat je een keuze moet maken en snel en efficiënt te werk moet gaan. De vragen bestaan uit doe-opdrachten, zoals het verzamelen van dingen, soms globale opdrachten, maar soms ook hele specifieke opdrachten, soms zelfs met een bepaalde tijdsdruk, of het tekenen van een situatie of het zoeken naar bepaalde teksten in de omgeving, daarnaast zijn er denk-opdrachten, de uitzoekvragen, waarbij verschillende instanties moeten worden benaderd, kennisvragen, waarbij je in de boeken moet duiken, herkenvragen, waarbij je aan de hand van een geluidsfragment een stem, reclame of bijvoorbeeld filmfragment moet zien te achterhalen en tot slot puzzelvragen, waarbij je echt moet nadenken of iemand moet vinden die dat voor je kan doen. Bij de doe-opdrachten worden geen fysieke inspanningen verwacht; het zijn geen sportonderdelen.

Na afloop van de eerste Uitdaging bleek echter dat het controleren van de antwoorden erg veel tijd kost, maar dat iedereen wel graag de antwoorden wil weten en ook hoe de anderen het er vanaf gebracht hebben en vooral wat voor oplossingen zij hebben gevonden. Er moest dus een manier gevonden worden om dat gezamenlijk te doen en het interessant te houden door er nog een spelelement aan toe te voegen. Het werd dus een soort ganzenbord, waarbij je als je aan de beurt was, een bepaalde categorie vragen mocht uitkiezen. Je kreeg dan een van de vragen uit die categorie en als je die overdag had kunnen beantwoorden, mocht je pion een aantal vakjes vooruit. Hoewel niet perfect, bleek dit systeem aardig te werken.

De regels van de Uitdaging

Om de Uitdaging toegankelijk te houden is het aantal regels zo minimaal mogelijk gehouden. Hoewel het de bedoeling is dat je als koppel of eventueel individueel deelneemt vraag je natuurlijk hulp aan vele mensen, voorbijgangers, winkelbedienden, familie, vrienden en ga zo maar door. Dat is toegestaan, mits het geen denktank is die voltallig voor je klaarzit. Want dan ben je in feite niet met een koppel, maar met veel meer mensen. Het is ten slotte de bedoeling dat je het zelf doet en niet dat iemand anders het voor je doet. Verder is het natuurlijk niet toegestaan om anderen (of de organisatie) te hinderen bij hun deelname aan de Uitdaging. Voor de rest mag je het eigenlijk zelf weten, of je eerst alles gaat beluisteren, of stukje bij beetje, of je het geheel eerst kopieert, of je allebei apart aan de slag gaat en ga zo maar door. Wat voor vervoer gebruik je? Begin je samen of splits je je meteen op? Wie is beter op internet en wie kent de stad waar je je bevindt het beste? Vaak krijgt een individuele deelnemer een kleine voorsprong bij het eindspel, omdat hij/zij zich natuurlijk niet kan opsplitsen en alles alleen moet doen.

Dus:

  • Deelname per koppel of eventueel individueel

  • Geen complete denktank op de achtergrond

  • Andere teams en organisatie niet hinderen

  • Zorg voor afspeelapparatuur

In twijfelgevallen beslist de organisatie of een opdracht goed is vervuld. De organisatie probeert zo duidelijk mogelijke opdrachten te geven, maar soms blijken deze toch voor meerdere uitleg vatbaar. Als je een beetje logisch nadenkt, is het echter duidelijk. Om een voorbeeld te geven: Opdracht: neem een treinkaartje mee met Groningen erop. Is het dan toegestaan een willekeurig treinkaartje te nemen en er met pen het woord Groningen op te zetten ? Je kunt het risico nemen, maar ik denk dat de organisatie het niet goed zal keuren. Een soortgelijke oplossing bedacht Henk-Jan ooit bij de opdracht: neem een foto van jezelf mee, met de krant van vandaag erop. Bij het eindspel legde hij zijn OV-jaarkaart (met pasfoto) neer en legde daar de krant van vandaag op. De organisatie stond met de mond vol tanden en rekende het uiteindelijk goed. Bedenk dat de organisatie ook veel tijd in de Uitdaging heeft gestoken en wees dus niet teleurgesteld als je geniale vondst niet wordt goedgekeurd. Maar wees gerust, deze speciale gevallen komen gelukkig niet zo vaak voor.

De toekomst van de Uitdaging

Natuurlijk zit er toekomst in de Uitdaging. Er zijn vragen genoeg, hoewel er met de opkomst van internet een deel van de antwoorden veel makkelijker te vinden is. Maar dat hoeft het probleem niet te zijn, er is nog genoeg te beleven buiten het internet om. Op dit moment wordt de uitdaging om het jaar / anderhalf jaar georganiseerd door (meestal) de winnaars van de vorige uitdaging. Dit lijkt een goede tijdsinterval te zijn: de deelnemers zijn nog enthousiast en de organisatie heeft genoeg tijd om zich voor te bereiden. En omdat steeds iemand anders de uitdaging organiseert, zijn het ook niet altijd dezelfden die in de organisatie zitten en worden er leuke nieuwe dingetjes aan de uitdaging toegevoegd door frisse ideeën. Vooralsnog is het een leuke dagvulling voor en door vrienden, waarbij je inspanningen gewaardeerd worden.