Spiel 2014 verslag Enrico deel 1

Spiel 2014 zit er alweer op. Maandenlang kijk je ernaar uit en probeer je de overvloed aan informatie over de vele nieuwe spellen te verwerken om tot een selectie te komen van spellen waar je aandacht écht naar uitgaat. Gelukkig ben ik in de gelegenheid om alle 4 de dagen Spiel te bezoeken, anders zou mijn beknopte lijstje nog veel te lang zijn. Hieronder volgen mijn ervaringen met de spellen die ik heb kunnen spelen tijdens de beurs.

Donderdag 16 oktober

Hoewel ik me ieder jaar best goed voorbereid op Spiel en ik tijdens de persdag uitgebreid de tijd heb om een eerste indruk van een aantal spellen te krijgen, is het toch steeds weer spannend hoe Spiel zal verlopen: Blijken de vooraf veelgeroemde spellen inderdaad de toppers te zijn? Komen er nog pareltjes uit onverwachte hoek? Zijn er toch weer uitgevers die iets te strak gepland hebben en zonder spellen zitten?

Aangezien ik me niet zo bezig houd met goodies, gelimiteerde oplagen of voorbestellingen, kan ik me al meteen om 10 uur gaan richten op het thema van de beurs: Komm, Spiel mit! We hebben een tafeltje bemachtigd in de stand van Kosmos om Kingsport Festival te spelen. Als liefhebber van Kingsburg trok dit spel al direct mijn aandacht, maar na de eerste échte kennismaking ben ik een stuk minder enthousiast. Het spelbord is erg rommelig en daardoor onoverzichtelijk en de diverse acties die gekozen kunnen worden staan afgebeeld op losse kaarten die rond het spelbord liggen en onnodig groot zijn. Tijdens het spel blijkt ook nog eens dat de toegevoegde onderdelen eigenlijk amper een meerwaarde leveren aan het spel. Ik hou het dus voorlopig bij het vertrouwde Kingsburg met de daarbij horende uitbreiding (dat dan weer wel).

Intussen is de Messe alweer goed volgelopen en dus zullen we moeten afwachten waar we ergens een plaatsje kunnen vinden. Dat duurt toch niet lang, want bij Eggertspiele komt net een tafel vrij, zodat we Hospital Rush kunnen uitproberen. De basis van het spel is erg realistisch: de spelers zijn artsen en in plaats van samenwerken om de patiënten te helpen, zitten ze elkaar zoveel mogelijk dwars om maar de best betalende patiënten te kunnen helpen. De uitvoering kan me minder bekoren: het spelbord is weinig inspirerend (net zo steriel ogend als een ziekenhuis) en de mate waarin je medicijnen van elkaar kunt afpakken is dermate hoog dat ik me afvraag waarom ik mijn acties nog gebruik om medicijnen te gaan halen. Een leuke toevoeging is wel dat iedere speler een specifieke eigenschap heeft, waardoor niet alle spelers dezelfde acties zullen gaan uitvoeren. Maar ook dit heeft een nadeel, want in mijn ogen zijn deze specifieke eigenschappen niet gelijkwaardig qua sterkte. Mijn mening over het spel steek ik ook niet onder stoelen of banken, tot grote hilariteit van mijn medespelers die zich hierdoor extra goed vermaken. Het scheelt niet veel of ik kan zelf bijna naar het ziekenhuis. Zover komt het gelukkig niet, want Mark weet op het laatste moment ervoor te zorgen dat niet ik, maar hij het spel wint. Voor mij is één ding zeker: dit was de laatste keer dat ik Hospital Rush speel! Ben je echter een liefhebber van spellen met een hoge pestfactor, dan kan je mening hierover heel anders zijn.

Van het ene ziekenhuis gaan we naar de volgende medische instelling: Pandemic-The Cure. In deze dobbelvariant van het bekende bordspel gaan we op zoek naar een medicijn om 4 ziektes te kunnen genezen. De basis van het spel is hetzelfde gebleven: zorg ervoor dat je op tijd ingrijpt om te voorkomen dat ziektes uit de hand lopen en overslaan naar een aangrenzend gebied. Ook het dobbelsysteem zit best leuk in elkaar. Er is echter één probleem met het spel: het is te eenvoudig om de medicijnen te vinden! Wij hadden het in ieder geval snel voor elkaar en navraag bij het tafeltje naast ons leverde hetzelfde resultaat op.

Een stukje verderop is een tafel vrij in de stand van Queen Games. Helaas niet bij Tortuga of Black Fleet, maar bij het simpele dobbelspelletje CuBo. Neemt niet weg dat alle speeltijd meegenomen is én dat we dit spelletje nog niet kennen. Dus een proefpotje kan geen kwaad. Het spel komt erop neer dat je jouw 9 dobbelstenen (1 witte, 4 rode en 4 blauwe) moet gaan plaatsen in een 3x3 formatie waarbij je voor iedere rij of kolom waarin je 3 dezelfde of 3 opeenvolgende dobbelstenen punten krijgt. Zijn ze ook nog van één kleur, dan krijg je het dubbele aantal punten. De witte dobbelsteen moet altijd in het midden liggen. Je mag zo vaak dobbelen als je wilt, zolang je maar alle dobbelstenen opnieuw gooit. Zodra iemand zijn formatie af heeft, mag je niet meer dobbelen en moet je het doen met wat je hebt. Het spelletje is simpel, maar wel erg random. Na een paar potjes geloven we het wel en gaan we weer verder.

We zijn nog maar net tot de helft van hal 3 gekomen, terwijl de eerste dag al een flink eind gevorderd is. Het wordt dus tijd voor een rondje door de andere hallen, te beginnen bij hal 2. Daar lopen we een stukje door de mensenmassa heen tot we bij de doorgang naar de Galerie aankomen. O ja: hal 4 doet ook weer mee dit jaar! Laten we daar maar eens een kijkje nemen, misschien is daar wat meer ruimte. Die is er… in overvloed. Het aantal lege stands valt meteen op. Een enkele standhouder is verplaatst naar hal 2, maar er zijn ook stands waarvan de huurder niet is gekomen. Voor mij onbegrijpelijk, maar ze zullen hun redenen gehad hebben. Neemt niet weg dat enkele standhouders die wel de moeite genomen hebben om te komen, nu op een eiland terecht zijn gekomen. Ik vrees voor hun omzet, hoewel die ook nog mee kan vallen. De extra toiletgroep ligt bij deze hal en daardoor komen er toch nog wat extra bezoekers langs.

Het is inmiddels ruim na 5 uur en we keren terug naar de andere hallen. In de stand van G3 zien we een tafel vrij bij Enclave. We zullen het spel niet helemaal kunnen uitspelen, maar hebben nog wel tijd genoeg om een goede indruk te kunnen krijgen. Het doel van het spel is het uitvoeren van missies om daarmee punten te scoren. De missies zijn echter pittig en zullen je fysieke en mentale schaden toebrengen. Je zult er daarom voor moeten zorgen dat je weerbaarheid groter wordt en dat de schade die je desondanks krijgt snel weer hersteld wordt. In een spel zit een leuk systeem verwerkt waarin de spelers bepalen in welke volgorde de diverse acties afgehandeld worden en waarin de spelersvolgorde bij elk van deze acties bepaald wordt. Dit kan nog wel eens van belang zijn, want als je eerst op missie gestuurd wordt en je mentale weerbaarheid daarna pas vergroot wordt kan het wel eens te laat zijn. Enclave is geen absolute topper, maar wel gewoon een goed spel waarbij ik zeker nog wel eens wil aanschuiven. Uiteindelijk komen we nog best een eind met het spel, maar om kwart voor 7 breken we het toch af. Daarna wordt het tijd om van een lekkere en gezellige maaltijd te genieten tijdens het geocachingevent dat toepasselijk “Nachspielzeit” heet en vlakbij de Messe wordt gehouden. Daar babbelen we vrolijk verder met bezoekers en standhouders.

Vrijdag 17 oktober

Orléans van dlp-games stond ruim voor Spiel begon al op mijn lijstje om te spelen en de tussenstand op de Fairplaylijst na de eerste dag bevestigde dit ruimschoots. Een goede reden dus om de dag in deze wat krappe stand te beginnen. Dat wordt eerst opgelost, waarna het gangpad een beetje smaller is geworden. ;) Het spel zelf neemt ook heel wat ruimte in, het tafeltje ligt helemaal vol: een centraal spelbord, voor iedere speler een eigen bordje, een kleiner spelbord en daarnaast nog een aantal gebouwentegels die naast elkaar gelegd moeten worden. Orléans is een deckbuildingspel, maar dan met fiches in plaats van kaarten. De fiches zitten in een zakje en daar mag je er iedere beurt een aantal uithalen. Deze arbeiders moet je vervolgens combineren, waardoor je een actie uit kunt voeren. De actie geeft je voordelen (zoals geld, goederen of gebouwen) en een extra fiche. Zo breid je dus het aantal uit. Wanneer je teveel fiches van een bepaalde soort gaat krijgen, heb je de mogelijkheid om deze met een actie op het extra spelbordje te plaatsen en daarmee uit het spel te halen. In ruil hiervoor krijg je punten. Het spel is niet erg ingewikkeld, maar is hooguit lastig vanwege de keuzes die je moet maken. Tijdens ons spelletje bleek dat er diverse strategieën werden toegepast die toch tot een nagenoeg gelijk aantal punten leidden. Voor mij was dit het beste spel dat ik tijdens deze Spiel gespeeld heb. Toch heb ik het niet gekocht, aangezien ik € 45 wel erg aan de prijzige kant vind. Maar wie weet bedenk ik me nog eens.

De ochtend is hiermee al voorbij en het wordt tijd voor iets luchtigers. Bij de stand van Rielekst moet dat zeker kunnen lukken. We kunnen daar het nieuwe kaartspelletje Clover uitproberen. Daarbij is het de bedoeling dat je iedere beurt een kaart kruislings op een stapeltje legt, waarbij je je aan de regel moet houden dat er van iedere kleur slechts één kaart zichtbaar mag zijn. Op de kaarten staan ook extra “pesterijtjes” die uitgevoerd worden zolang de kaart zichtbaar is. Zo kun je kaarten ruilen, de speelrichting veranderen, kaarten doorgeven, een ronde open moeten spelen en meer van dat leuks. Niet echt een zwaar strategisch spel en de geluksfactor is ook zeker aanwezig. Maar dat is ook geen probleem, het is ook een familiespelletje.

Zoch heeft meestal ook één of meerdere leuke spellen en zowaar komt er precies een tafel vrij als we bij de stand aankomen. We kiezen eerst voor Beasty Bar, een kaartspel waarbij je moet proberen om jouw dieren vooraan in de wachtrij te krijgen zodat ze de beestachtig gezellige bar binnen mogen. Maar het is dringen in de rij en alle dieren hebben wel trucjes om ervoor te zorgen dat ze vooraan komen staan of juist dat andere dieren naar achter of zelfs uit de rij gezet worden. Beasty Bar is een vermakelijk spelletje waarbij je het gevoel hebt dat je invloed op je eigen kansen hebt, maar dat kun je rustig vergeten!

Als we uitgelachen zijn, ruilen we van tafel met de buren. Zij zijn net klaar met Mangrovia en dat ziet er ook wel leuk uit. Mangrovia is een meerderhedenspel en hoewel ik geen liefhebber ben van meerderhedenspellen blijkt deze best leuk te zijn. Dat komt waarschijnlijk doordat je altijd wel wat punten kunt halen en niet alleen als je aan het einde de beste bent. Aan het begin van iedere spelronde kiezen de spelers steeds voor één van de vaste combinaties van 2 acties. Heb je de eerste actie, dan is de andere actie automatisch de laatste. Je verzamelt vervolgens kaarten die je het recht geven om in een bepaalde soort gebied te bouwen en kaarten waarop een waarde staat. Ieder gebied heeft een waarde en de totale waarde van de kaarten die je inlevert als je er een hutje op gaat bouwen moet precies gelijk zijn aan deze waarde. Het is dus niet vanzelfsprekend dat je steeds de kaarten met de hoogste waarde kiest. Het nadeel van een meerderhedenspel is wel steeds dat het moeilijk inschatten is wie er aan kop ligt. Zo verwachtte iedereen dat Sandra het spel zou winnen, maar bleek ik uiteindelijk (ook tot mijn eigen verbazing) gewonnen te hebben.

Na deze spellen wordt het weer tijd om ergens anders te gaan kijken. We besluiten om een rondje over de beurs te gaan lopen. De tweede dag is tenslotte al bijna om en we hebben nog niet heel veel gezien. Uiteindelijk komen we in hal 4 bij Spellénko terecht. Gezellig kletsend krijgen we uitleg over het demo-exemplaar van Vampire Run. Het spel is nog niet te koop, maar wel zo ver klaar dat het gespeeld kan worden. In het spel speelt iedere speler de rol van een vampier. De inwoners van het dorp zijn het beu om steeds lastig gevallen te worden en hebben de achtervolging ingezet. De vampiers zijn de grotten in gevlucht en zoeken nu naar een uitgang. Daarbij komen ze regelmatig op plaatsen waar ze moeten kiezen: hard door rennen om de achtervolgers af te schudden of even stoppen bij een van de maagden van het dorp die in de grotten verscholen zitten. Maar dat kost tijd en ingehaald worden door de woeste dorpelingen is geen goed idee. Als je de uitgang van de grot weet te bereiken ben je veilig, maar dat wil nog niet zeggen dat je ook gewonnen hebt. Daarvoor geldt alleen de hoeveelheid bloed die je onderweg uit de maagden gezogen hebt. Het spel is mooi uitgevoerd, maar duurt naar mijn mening wel erg kort. Bovendien is de interactie minimaal doordat iedere speler een andere gang in rent en ze elkaar vervolgens niet meer tegenkomen. Maar het is een bètaversie en de auteur gaf al aan dat dit een punt van aandacht is. Er zou al een grote Duitse uitgever geïnteresseerd zijn, dus we wachten in spanning af.

Daarmee is er alweer een einde gekomen aan deze tweede dag van Spiel. Ook op zaterdag en zondag ben ik naar Spiel geweest, het vervolg van het verslag vind je hier.