Spiel 2016 verslag Ronald deel 4

De laatste dag van Spiel alweer. Nisha was op pad met Eline, dus ging ik met Corrie en Milo op zoek om iets te spelen. We kwamen uit bij Pow, van Reiner Knizia. Een rij superhelden en een rij superschurken en wat dobbelstenen. Om beurten mag je de dobbelstenen een aantal malen gooien en vervolgens een held of een schurk uit de rij pakken of bij een ander stelen. Als je aan het eind te veel helden hebt, moet je het overschot wegleggen. Daarna worden punten geteld. Helden zijn pluspunten en schurken (uiteraard) minpunten. De speler met de meeste punten wint. Herken je het al? Het is een variant op Geharrewar in de Sushibar (uit de Regenwormen serie). Niets bijzonders, maar het speelde lekker vlot en Corrie en Milo vermaakten zich er prima mee. In dezelfde stand was ook Quarto beschikbaar. Een twee-speler spel dat al wat ouder is. Milo en Corrie kenden het nog niet. Je hebt speelstukken in blank en zwart in verschillende maten en vormen. Je moet proberen vier stukken op een rij te krijgen met een gemeenschappelijke eigenschap. Bijvoorbeeld vier hoge of vier zwarte. Een nadeel: je mag zelf niet je speelstuk uitzoeken, dat doet je tegenstander voor je. Na enkele spelletjes gaven Corrie en Milo het op. Dit was niet helemaal aan hen besteed. Daarna gingen we ieder ons eigen weg.

Rond de lunchtijd vonden we elkaar weer bij de trampolines. Daar besloten we een poging te wagen om te kijken of we Chariot Race konden uitproberen. Milo en ik gingen er alvast naar toe en vonden een tafel die over niet al te lange tijd beschikbaar kwam. De anderen zouden ook komen, maar dat duurde erg lang. Niet iedereen kwam, maar gelukkig konden we nog enkele andere spelers mee laten doen, zodat we toch met 6 waren. Chariot Race speelt zich af en de oudheid, waarbij de spelers op paard en wagen 2 rondes in een arena rijden. Elke beurt gooi je een aantal dobbelstenen (afhankelijk van je snelheid en toestand van je wagen). Hoe sneller je gaat, hoe minder dobbelstenen je mag gooien. Je mag eenmaal overgooien en als je lotspunten inzet, nogmaals. De dobbelstenen bepalen vervolgens hoe vaak je snelheid mag wijzigen, hoe vaak je van rijbaan mag wisselen, of je spijkers op de baan mag gooien of een speer naar tegenstanders en of je lotspunten er bij krijgt. Daarna verplaats je je strijdwagen. Je mag “door andere wagens heen”, maar mag er niet op eindigen. Uiteraard levert dit beide wagens wel schade op. Wie na twee rondjes over de finish komt, wint, tenzij iemand anders in dezelfde beurt nog verder komt of als je alsnog wordt uitgeschakeld. Ik had erg uitgekeken naar dit spel en het viel me eigenlijk een beetje tegen. Het was leuk om te doen, maar toch ontbrak de echte spanning. Wellicht kwam het door de medespelers of dat het aan het eind van 4 dagen Spiel was, dus laat ik het nog maar eens proberen. Het spelmateriaal viel ook een beetje tegen. Jammer.

Nadat we klaar waren, kwam Leonie ons halen voor Kingdomino. Dit had ze net gespeeld en wij moesten het ook proberen. In de preview had ik er al aandacht aan besteed, dus ik wist grotendeels al hoe het spel ging. Alle spelers bouwen een koninkrijk met domino-tegels. Op deze tegels staan telkens 2 landschappen en soms ook kroontjes. De grootte van aaneengesloten landschappen wordt vermenigvuldigd met het aantal kroontjes in dat landschap. Elke ronde zijn er zoveel tegels beschikbaar als het aantal spelers. De speler die in de voorgaande ronde de “goedkoopste” tegel heeft genomen, heeft de eerste keus en zo in volgorde verder. Een “dure” tegel levert meestal meer op, maar dat betekent dat je in de volgende ronde later mag kiezen. Het spel speelt lekker vlot, af en toe moet er even gedacht worden. Aan het eind krijg je nog bonuspunten als je een compleet koninkrijk van 5 x 5 maakt. Het spel voldeed eigenlijk aan alle verwachtingen. Lekker vlot, eenvoudig uit te leggen, leuke beslissingen. Daarna ging een ieder weer zijn eigen weg. Er zou op de beurs een spel over triathlon zijn en daar ging ik naar op zoek. Uiteindelijk vond ik dat ook. Het spel was duidelijk gemaakt door een echte triatleet, want het spel probeerde dat vooral te simuleren, meer dan spel te zijn. En omdat ook de prijs nogal hoog was, heb ik het maar laten liggen.

Ondertussen hadden Seb en Leonie de gelegenheid om Captain Sonar te proberen. Dit stond ook nog op mijn lijstje (zie preview), maar dat kwam nu even niet uit. De beurs liep tegen het einde. Nog even langs de Fairplay stand en dan naar de uitgang. Tijd om een hapje te gaan eten. Ik was na 5 dagen toch wel een beetje gesloopt, maar had me prima vermaakt. Spiel was weer flink gegroeid en dat was te merken aan het parkeren, aan de rijen voor de kassa’s en de toiletten. De nieuwe hallen waren prima gevuld. Er was een prima aanbod en ondanks de drukte kon je toch altijd wel een plekje om te spelen vinden. Misschien niet altijd het spel dat je wilde, maar dan liet je je gewoon verrassen. De drukte brengt trekt echter ook ongewenste personen aan. Dit jaar zijn er 2 kassa’s gestolen van kleine uitgevers. Dat had ik nog niet eerder gehoord. Hopelijk wordt dat geen trend. Spiel 2017 is wat later in oktober: 26 tot en met 29 oktober. Ik kijk er alweer naar uit.