Spiel 2016 verslag Ronald deel 3

Op zaterdag waren we weer ruim op tijd bij de beurs. Corrie ging met Nisha op pad en ik met Milo. Het eerste spel dat we konden uitproberen was Monster Park. Een kaartspelletje waarbij je verschillende monsters probeert te verzamelen om “opdrachten” te vervullen, die punten opleveren. Je hebt een kooi, waarin je enkele monsters kunt bewaren, er een is algemene kooi op de markt, waarin monsters kunnen en je kunt kaarten op handen houden. De eigen kooi en de handkaarten zijn beschermd, maar de kooi op de markt kan door iedereen gebruikt worden. Elke beurt pak je een kaart en mag je 2 acties doen. Meestal is dit het spelen van een kaart, een monster op handen nemen of een monster verplaatsen. Het gaf mij een beetje het gevoel van het simpele Skip Bo. Milo nam een flinke voorsprong, maar met een beetje geluk, kon ik dat aan het eind flink reduceren. Het was leuk om een keer gedaan te hebben, maar niet meer dan dat. Sommige actiekaarten waren wel heel erg sterk, waardoor de verhouding flink in de war geschopt kon worden. De afbeeldingen waren wel mooi gemaakt. We liepen een stukje verder en kwamen bij Unusual Suspects, een spel dat ook door 999Games wordt uitgegeven. Milo had het nog niet gedaan, dus waagden we een poging. Er zijn 12 personages, waarvan 1 dader. De ene speler weet wie de dader is, de andere spelers (in dit geval alleen Milo) moet er zo snel mogelijk achter zien te komen wie dat is. Het spel levert daarvoor vragen aan, zoals: Scheidt hij/zij afval? Gaat hij/zij op een cruisevakantie? Staat hij/zij er uren voor de spiegel? Puur op basis van uiterlijk moet daarop worden geantwoord en kunnen de spelers proberen daders te elimineren. Bijna was het gelukt, maar bij de laatste 2 koos Milo de verkeerde. We deden nog een poging, maar dan wisselden we van partij. Dit keer ging het probleemloos. Een leuk tussendoortje, zeker voor een wat grotere groep.

Niet veel verder kwamen we toevallig bij Ominoes terecht. Dit spel had de eerste twee dagen bij BGG nogal wat buzz gegenereerd, dus ik was wel benieuwd wat het precies was. Het spel had een heel abstract spelbord met een oud-Egyptisch thema. 2 tot 4 spelers kunnen meedoen. De demonstratrice deed zelf mee, dus we speelden met drie. De demonstratrice was voor het eerst bij Spiel en had ook nog niet eerder spellen op een beurs gedemonstreerd, maar ze bracht het er prima van af. Het spel heeft een heleboel dobbelstenen, die tegelijkertijd ook de speelstukken voorstelden. Op de dobbelsteen kwamen de vier verschillende spelerskleuren voor, een joker en een Egyptenaar. In je beurt pak je een nieuwe dobbelsteen en gooit deze. Daarna moet je op het spelbord een steen met dezelfde afbeelding precies 3 velden verplaatsen en tot slot plaats je de gegooide dobbelsteen op het bord. Maak je een groep van ten minste 4 stenen met jouw spelerskleur op het bord, dan mag je deze verwijderen en scoor je zoveel punten als het aantal stenen. Je mag deze ook laten liggen in de hoop deze groep nog uit te breiden. Er bleek meer in het spel te zitten, dan je op het eerste gezicht zou zeggen, maar er was toch wel een behoorlijke geluksfactor. Als je geen enkele keer je eigen kleur gooit, wordt het lastig om punten te scoren. Andere spelers kunnen dan soms wel een van jouw kleur op het bord moeten zetten, maar je kunt ze alleen maar verplaatsen met de Egyptenaar. Gooi je daarentegen veel van de kleuren van de tegenstanders, dan komen er veel van hun stenen op het bord (maar je mag er ook net zoveel verplaatsen). Al met al een aardig tussendoortje, maar ook nu weer niet een om voor naar de winkel te rennen. Het is meer geschikt als een familiespel als vervolg op Mens-Erger-Je-Niet. Inmiddels hadden we een berichtje van Seb en Leonie ontvangen, dat ze op de beurs waren en niet veel later hadden we ze gevonden. Nisha kon nu op stap met Eline.

Ik moest echter nog weer een keer naar het Trade Meeting Point. Na deze transactie bleek ook Ronald II in Essen te zijn en samen met hem en Seb zochten we een tafeltje. Bij Queen Games werd dat Risky Adventure. Milo kwam ook nog aanschuiven, maar had even geen zin om te spelen. Hij moest nog even acclimatiseren. De drukte kan soms wel overweldigend zijn. In Risky Adventure heeft elke speler 3 avonturiers. Aan het begin van je beurt bepaal je waar je avonturiers naartoe gaan. Naar het kamp om uitrusting te verzamelen (er zijn 4 plaatsen), naar de opgravingen (er zijn er 3) of naar de expeditie. Daarna worden 5 dobbelstenen gegooid. Met deze dobbelstenen kun je eventueel de locaties waar je avonturiers naartoe zijn gegaan activeren. Met uitrustingen kun je dit makkelijker maken, al moeten ze soms wel geactiveerd worden met opgegraven zaken. Bij de opgravingen probeer je artefacten te verzamelen, die je in punten kunt omzetten met schatkaarten van expeditie. Na een aarzelend begin, speelde het best wel vlot en kwamen achter enkele spelregels, die niet waren uitgelegd. Een beetje geluk, een beetje plannen, alles zit er eigenlijk wel in. De tijd vloog en we vermaakten ons prima. Maar verder liet het spel geen diepe indruk achter. Tien in een dozijn, maar niet slecht. Ieder ging weer zijn eigen weg en ik kwam Corrie en Leonie tegen bij Vortex. Een abstract spel van een Nederlandse auteur. Even meeluisteren en je weet zo hoe het spel moet. Het spelbord bestaat uit allemaal draaibare cirkels. Op elke cirkel liggen 6 speelstukken. Door het draaien van de cirkels kun je deze speelstukken verplaatsen. Er zijn verschillende spellen mogelijk: bijvoorbeeld het verplaatsen van je 6 stukken naar de overkant. Je mag alleen een cirkel draaien als je een (gedeelde) meerderheid aan stukken op de cirkel hebt. Het is even wennen aan de mogelijkheden, maar dan blijkt er een leuk strategisch spel achter te zitten. Er is een gevorderden variant, waarmee je de macht over cirkels kunt overnemen. De uitleggers waren enthousiast en konden het spel goed overbrengen. Het werd dan ook snel overal gespeeld. Dit is een spel dat je makkelijk bij iedereen op tafel kunt leggen. Snel uitgelegd en uitdagend. Niet iedereen zal echter snel de mogelijkheden zien en komt dan misschien een beetje vast te zitten. Als je van abstracte spellen houdt met eenvoudige regels, dan kan ik Vortex aanraden.

Corrie wilde even wat rustiger aan doen, dus ging ik met Seb en Leonie op zoek naar een wat groter spel. We kwamen toevallig bij The Arrival terecht van Martin Wallace. De uitlegger was volgens mij inmiddels een beetje opgebrand, maar nam toch de moeite om het spel enthousiast te vertellen. In het land waar het spel zich afspeelt komt het kwaad binnenvallen. Ondertussen bouwen de spelers dorpjes. Uiteindelijk komen ze elkaar tegen en kan er een strijd plaatsvinden. Als het spel is afgelopen, wordt gekeken wie in de meerderheid is: het kwaad? Dan wint de speler met de minste corruptiepunten. De spelers? Dan wint de speler met de meeste overwinningspunten. Dit geeft een heel leuk spelidee, waarbij de spelers telkens kunnen switchen van strategie. De acties die de spelers in een beurt beschikbaar hebben, worden bepaald door kaarten. Op de achterzijde van de kaarten staan aangegeven welk soort acties de meeste kans hebben om voor te komen. Ze worden door de spelers 4 actiekaarten gepakt. De eerste twee mogen worden opengelegd. Op elke kaart staan 3 rijen met acties. De spelers moeten nu voor zichzelf beslissen welke rij ze niet willen gebruiken. Nu wordt de derde kaart opengedraaid en moet een tweede rij worden uitgeschakeld. Nu wordt ook de laatste kaart opengedraaid en kunnen de spelers alle acties op de niet geblokkeerde rij van alle vier de kaarten uitvoeren. Deze acties zorgen o.a. voor bouwpunten, gevechtspunten, corruptiepunten en tactische fiches. Het spel biedt veel mogelijkheden en ook de volgorde van het uitvoeren van de acties is van wezenlijk belang. Het werd een zeer spannende strijd, die tussen Ronald en Leonie leek te gaan, maar Seb wist op het eind nog bijna de overwinning te pakken. Het spel was prima bevallen. Het beste dat ik vandaag had gespeeld. Prima! Voor diegenen die het spelidee herkennen: het spel is gebaseerd op het jaren geleden uitgebrachte Mordred.

De dag was ten einde. Het werd tijd iedereen bij elkaar te zoeken om een hapje te gaan eten. Op weg naar de uitgang nog even langs de Fairplay stand om de tussenstand van zaterdag te zien. Wellicht zou daar nog een titel voor zondag naar boven komen. Er waren echter geen grote verrassingen in de top van het klassement. Misschien zondag eens kijken naar Yangtze van Piatnik.

Naar verslag dag 4