Zuiderspel 2017 verslag Ronald

Op 19 maart 2017 was het weer tijd voor Zuiderspel. Al vroeg stapte ik met Seb en Norbert in de auto. Voor Norbert zou het de eerste spellenbeurs worden, die hij ging bezoeken. Even voor 10 uur kwamen we bij de beurs aan. Er was meer dan voldoende (gratis) parkeerruimte en toen we binnenkwamen was er maar een heel kleine rij voor de kassa. De overige bezoekers stonden al voor de deur om naar binnen te gaan. Snel hadden we onze kaartjes en we konden meteen doorlopen. Later zou er voor de kassa een veel langere rij staan, maar daar heb ik niets van mee gekregen.

Bij binnenkomst liepen we meteen tegen een beschikbare tafel met London Markets van Queen Games aan. Die had ik nog niet gespeeld en dus besloten we maar meteen aan te schuiven. We charterden nog een vierde speler en niet veel later werd het spel uitgelegd. Het was een remake van Dschunke en qua regels leek er niet veel veranderd te zijn. Er zijn 5 markten waar 4 verschillende goederen worden verhandeld. Elke beurt mag je 1 van de beschikbare 5 acties doen. Deze beschikbare actieschijven verplaatsen elke beurt naar een volgende markt. 1) Geld (=punten) pakken. Je pakt zoveel als het aantal zichtbare eigen goederen op deze markt. 2) Goederen pakken. Je pakt zoveel goederen kaarten als het aantal zichtbare eigen goederen op deze markt. 3) Goederen plaatsen. Plaats 2 goederen tegels (van 3) op deze markt. 4 en 5 zijn actieschijven die langs een spoor lopen met telkens wisselende acties: geld pakken van de 2 overige markten, goederen pakken van de 2 overige markten of 1 goederentegel plaatsen op 1 van de overige 2 markten. Voor de acties 1) en 2) geld altijd een minimum van 3.

Nadat iedereen een actie heeft gedaan, mocht iedereen nog goederenkaarten pakken (in het begin 2 en later misschien meer). Daarna werd er geboden op de veiling. Iedereen mocht in het geheim 1 bod doen. Per goederensoort won de speler die het meeste goederen bood, maar iedereen was zijn bod kwijt. Als er op bepaalde goederen nog niet geboden was, werd daar een nieuwe veilingronde over gedaan. Met de veiling kon je punten of bonuskaarten verdienen. De bonuskaarten kon je uitspelen voor voordeeltjes of extra punten als je aan bepaalde eisen voldeed. Uit de spelregels en de uitleg werd niet helemaal duidelijk of je elke beurt een kaart mocht spelen of alleen als je actie 4) of 5) koos. Dat laatste was nogal erg beperkend, waardoor veel kaarten niet in het spel kwamen.

Het duurde even voordat bij iedereen het mechanisme op zijn plaats viel. De vierde speler had een vliegende start en kon zijn voorsprong goed beschermen. Het leek erop dat Seb tweede zou worden, maar halverwege het spel haperde zijn motor een beetje. Daardoor kon ik met een bonuskaart en een goede laatste ronde nog net de tweede plaats in de wacht slepen. Norbert had te laat door waar het om draaide en kwam te laat op gang om de andere spelers te bedreigen. Een interessant spel, maar geen idee wat er nu echt verschillend was met Dschunke. Het was alweer te lang geleden dat ik dat gespeeld had.

Daarna maakte ik met Norbert een rondje over de beurs en kwam bij een Spaanse uitgever terecht. Daar lag een klein twee speler spelletje Entern! op tafel. De uitleg ging wat met horten en stoten. De uitgever zelf sprak weinig Engels, maar kende de regels en de uitlegger deed het in het Engels en moest af en toe in het Spaans hulp vragen. Maar langzaam maar zeker werd het spel duidelijk. Elke speler heeft een schip bestaande uit 4 (of in het gevorderde spel 5) dekken. Op de dekken staan manschappen en 1 kapitein. Er zijn actiekaarten waarmee kanonnen kunnen worden afgevuurd, de dekken kunnen worden geënterd, gevochten kan worden, verplaatst kan worden en versterkingen kunnen worden aangevoerd. Beide spelers krijgen 5 kaarten en kiezen er 1. Deze wordt dicht bij 1 van de dekken gelegd. Daarna worden de kaarten doorgegeven. Zo worden bij alle vier de dekken een kaart gelegd. Deze worden daarna allemaal open gedraaid en de kaarten worden in nummervolgorde uitgevoerd. Zo kun je manschappen van de ander uitschakelen, nieuwe toevoegen en dekken veroveren. Als je als enige op een dek van de tegenstander staat en dat een ronde vol weet te houden, dan heb je het dek veroverd. De speler die als eerste 2 dekken heeft veroverd, wint het spel. In het begin werden er natuurlijk veel versterkingen opgeroepen. Ook vielen er slachtoffers door kanonschoten en enteringen. Door de juiste kaart er tegenover te leggen, konden deze acties worden geblokt. Toen de versterkingen op waren, werd de keuze van de kaarten wat beperkter. Ik had een voorsprong genomen en Norbert kon eigenlijk alleen telkens verdedigen. Hij deed wat hij kon en dat lukte meestal goed, maar uiteindelijk was er geen houden aan en veroverde ik 2 dekken. Het was een alleraardigst klein spelletje, dat bijna mee naar huis was gegaan. Maar omdat het spel naarmate het einde naderde steeds beperkter werd, werd het geen aankoop. Eerst nog maar eens proberen.

Inmiddels hadden we Seb weer gevonden en na een snelle lunch zochten we een tafel om te spelen. We vonden een beschikbare Armageddon. Ik had bij Spiel al eens een half spel gespeeld en misschien konden we hier een compleet spel spelen. Na een duidelijke uitleg konden we beginnen. In een post-apocalyptische wereld proberen de spelers weer wat op te bouwen. Ze gaan op zoek naar uitrusting, nieuwe bewoners en nieuwe gebouwen. Pas op voor plunderaars (deze moet je afschieten en daarmee verdien je punten) en natuurlijk moet je iedereen van onderdak voorzien. In het spel zijn 3 "veilingen". Daar zet je bewoners voor in. Hoe meer bewoners en hoe eerder je dat doet, hoe eerder je mag kiezen. De speler die het minste bewoners inzet, krijgt naast de laatste keus ook nog een negatief gevolg. De bewoners die je in de derde veiling inzet, mag je aan het werk zetten in je gebouwen. Afhankelijk van de kleur van de bewoner, kunnen ze bepaalde functies beter. Zo heb je soldaten en wetenschappers, die bepaalde functies beter uitvoeren. Bewoners die je geen onderdak kunt bieden verdwijnen en leveren strafpunten op. Ik had de eerste paar rondes wat opstartproblemen en moest erg worstelen om de gevaren de kop in te drukken. Halverwege het spel kwam er eindelijk wat schot in. Daarna ging het steeds beter en liep ik in op Seb. Ik haalde hem op het scorespoor in, maar uiteindelijk scoorde hij toch nog voldoende punten met de verzamelde uitrustingsstukken. Een prima spel, maar niet bijzonder genoeg om mee naar huis te gaan. De tas bleef vooralsnog leeg.

Ondertussen kwamen we de nodige bekenden tegen en maakten even een praatje met spellengek Dagmar. Seb schoof aan bij een ander spel, dus vervolgde ik met Norbert ons rondje door de zaal. Op aanraden van Dagmar probeerden we 21. Een dobbelspelletje in het genre van Qwixx en Qwinto. Er worden 6 gekleurde dobbelstenen gegooid, die de spelers op hun (van elkaar verschillende) scoreblaadjes mogen plaatsen. De kleur geeft aan in welk vakje (per beurt mag je maar 1 rij gebruiken) en de waarde mag niet hoger zijn dan de waarde op je blaadje. Is de waarde gelijk, dan scoor je een voltreffer. Je moet minimaal 1 vakje invullen, maar mag er ook meer doen, als het kan. Kun je niet (of wil je niet), dan moet je het meest linkervakje wegkruisen. Heb je een rij vol, dan tel je de waardes op en scoor je een bonus voor het aantal voltreffers. Nu mag je naar de volgende rij. Heeft iemand 5 rijen vol, dan eindigt het spel. Dit zorgt voor soms lastige keuzes. Wacht ik op meer voltreffers met het risico ver achter te raken. Er lijkt een wat grotere geluksfactor in te zitten dan bij Qwinto, maar het was voor Norbert leuk genoeg om aan te schaffen.

Het volgende spel dat we probeerden was What's Up. Vogeltjes op een telefoondraad. De vogeltjes komen in 4 verschillende kleuren en in 3 verschillende aantallen. De kaarten zijn dubbelzijdig. Je weet dat de vogeltjes op de achterkant dezelfde kleur, maar een ander aantal hebben, of een andere kleur, maar hetzelfde aantal. Je moet elke kaart eenmaal verzamelen, te beginnen bij de 1 van een kleur, dan de 2 en dan de 3. Wie als eerste 4 series compleet heeft, wint. Om een vogel te pakken moet je een kaart omdraaien. Kun je de vogel op de achterzijde kwijt, dan mag je hem pakken. Je krijgt een beetje het Memory-gevoel, maar er zit veel meer achter. Het kwartje viel langzamerhand en we werden er steeds beter in. We moesten allebei nog 1 kaart: een gele 3. Maar er lag nog maar 1 gele kaart zichtbaar (een gele 3) en geen enkele andere 3. De speler die deze kaart zou omdraaien, zou verliezen, dus dat deed niemand. Zo liep het spel op een gelijkspel uit. Dat had de uitlegger nog niet eerder meegemaakt. Leuk om een keer te doen, maar dat was het dan.

Tot slot van de beurs konden we nog Santorini uitproberen. Een prachtig uitgevoerd spel over het bouwen van huizen in Santorini. Elke speler heeft 2 bouwers en in zijn beurt moet hij 1 van de twee bouwers 1 veld verplaatsen en daarna aangrenzend bouwen. De gebouwen hebben maximaal 3 verdiepingen en 1 dak. Bij het verplaatsen mag je maximaal 1 verdieping stijgen en onbeperkt dalen. Doel van het spel is een bouwer op verdieping 3 te krijgen. Op een dak kun je niet staan. Het bleek een heel listig en super elegant spel te zijn. Om het spel nog wat pit te geven, krijgt elke speler een god-kaart. Daarop staat een bijzondere eigenschap. De eigenschap van je tegenstander lijkt oneindig veel sterker dan je eigen eigenschap, maar dat blijkt erg mee te vallen. Met 2 spelers vond ik het een geweldig spel. Het is dat ik niet zo vaak twee-speler spellen speel, want anders was deze blindelings in de verzameling terechtgekomen. Ik weet niet of hij met 3 of 4 spelers ook zo goed is, maar met 2 spelers vond ik het briljant.

Helaas was de beurs alweer afgelopen. We hebben ons weer geweldig vermaakt en ook voor Norbert smaakte het naar meer. Er zijn ongeveer 1.700 bezoekers geweest. Volgend jaar alweer de 10e editie: Een twee-daagse versie wellicht? Dat zou ik niet verkeerd vinden.