Spiel 2017 verslag Ronald deel 4

Naar deel 3


Zaterdag, de derde beursdag. Tijdens mijn rondje over de beurs kwam ik Sandra en Enrico tegen. We konden ergens aanschuiven voor een spelletje Aachoo! Het leek een eenvoudig spelletje en toen we eindelijk de regels begrepen (de Engelse taal was niet altijd even duidelijk te verstaan), konden we beginnen. De spelers verzamelen 3 rijen van 3 vissenkaartjes. Deze zijn er in verschillende kleuren en verschillende waardes. Om veel punten te scoren per rij, moest je drie verschillende kleuren hebben. Om beurten trek je een kaartje en vertel je de andere spelers wat er op staat, bijvoorbeeld "drie blauwe vissen". De andere spelers mogen (in speelvolgorde) dit geloven of aangeven dat je liegt. Lieg je inderdaad, dan krijgt deze speler het kaartje. Lieg je niet, dan mag je het kaartje houden, maar verliest die speler een vissenkaartje. Heel simpel, maar er zit toch iets meer in dan je denkt. Ook al weet je dat de speler liegt, is het soms helemaal niet voordelig om dit aan te geven. Je krijgt dan misschien een vis, die je niet wilt hebben. En soms wil je het juist verkeerd zeggen, om een niet-gewenste vis kwijt te raken. Toch kon het spel niet echt boeien en we braken het af. Inmiddels waren Leonie, Corrie, Milo en Jari bij de beurs aangekomen (met de trein), dus daar ging ik naar op zoek. Ook Ronald, Lucas en Jeroen waren op de beurs aangekomen. Genoeg mensen dus om mee rond te zwerven. Met Jeroen en Seb kwam ik bij het kaartspel Virus! uit. Dit is een simpel en vlot kaartspelletje. Doel is om als eerste vier verschillende gezonde organen voor je te hebben liggen. Uiteraard zijn er verschillende virussen, die de organen kunnen aanvallen. Maar er zijn natuurlijk ook weer geneesmiddelen en nog wat andere actiekaarten. Om beurten speel je een kaart (bij jezelf of bij een ander), of je legt kaarten af. Daarna vul je je hand aan tot drie kaarten. Je moet uiteraard een beetje geluk hebben met het trekken van de kaarten en van de aandacht van andere spelers. Uiteindelijk wist Jeroen te winnen. Aan de familietafel zal dit spelletje het zeker goed doen.

We liepen verder en kwamen uit bij Forest of Tataraba. Dit is een spel over het laten groeien van bomen. De spelers hebben een houthakker in het bos. Elke beurt moet minimaal 1 veld verplaatst worden (meer is mogelijk door het inleveren van voet-fiches). Daarna zijn er 2 acties, die voornamelijk worden gebruikt voor het planten van 2 soorten bomen of het omhakken van volwassen bomen. Je kunt neutrale bomen omhakken en ook bomen van de tegenstanders, maar dat kost geld. Met het omhakken van bomen wordt geld en/of gereedschap verdiend. Daarmee kan uiteindelijk een grote hut gebouwd worden, die nodig is om te winnen. Geplante bomen moeten eerst groeien. Door middel van kaartjes wordt bepaald welke delen van het bos groeien. Sommige bomen moeten twee keer groeien, alvorens volwassen te zijn. Eén soort boom moet tijdig worden omgehakt om te voorkomen dat dit een waardeloze boom wordt. Deze mogen niet meer worden omgehakt en staan danig in de weg. Er zaten zeker aardige elementen in het spel en het zag er mooi uit met verschillende houten bomen. Toch hadden we het gevoel dat er nog wat meer ontwikkeling nodig is, om er echt een goed spel van te maken.

Forest of Tatabara

Forest of Tatabara

Niet veel verder kwamen we uit bij Terrible Monster, een klein kaartspelletje voor 2 spelers. De uitlegger vergeleek het met een kruising tussen Magic en Love Letter. Na afloop konden we het daar wel mee eens zijn. Ik speelde dit met Jeroen, omdat Seb even bezig was. Het spel bestaat uit maar 16 kaarten. Beide spelers hebben 4 levens, 2 counter-fiches en 5 kaarten. De speler die mag beginnen mag maximaal 1 kaart spelen. In de volgende beurten trek je eerst een kaart en daarna mag je maximaal 2 kaarten spelen. Aan het eind van je beurt mag je maximaal 5 kaarten over hebben. Doel is de tegenstander op 0 levens te brengen. Met een counter-fiche kun je de kaart van de tegenstander ongedaan maken en met 2 counter-fiches kun je een counter-fiche ongedaan maken. Je begrijpt dat alles heel schaars is en elke kaart en elke beslissing is belangrijk. Eén van de 16 kaarten is het terrible monster. Die deelt aan het begin van je beurt 4 schade aan de tegenstander toe. Directe winst dus, als dat lukt. Zodra je deze gespeeld hebt, heeft je tegenstander dus maar één beurt om er wat tegen te doen. Maar als je hem wilt spelen, zal de tegenstander waarschijnlijk wel counteren. Dus zorg dat je nog 2 counter-fiches hebt, om dat weer te counteren. Omdat er maar 16 kaarten zijn krijg je een steeds beter beeld van de kaarten die de tegenstander heeft. Als de trekstapel op is, wordt de aflegstapel opnieuw geschud. Je weet precies welke kaarten (ongeveer 6) dit zijn. Het tweede potje dat we speelden, werd al meteen veel tactischer dan het eerste en beviel ook beter.

Seb was inmiddels weer aangesloten en we liepen langs The Game Brewer, waar een tafel met Chimera Station vrij kwam. Ik had het bij Ducosim al een keer gespeeld en wist dat het zeer de moeite waard was. We lieten het spel uitleggen door een ervaren uitlegger en al snel waren we op weg. Het is een worker placement spel met dien verstande, dat je de workers kunt uitbreiden met verschillende armen (klauwen, tentakels, hersens, bladeren). Daardoor krijgen de workers extra functies. Ondertussen bouw je aan het ruimtestation, waardoor meer acties beschikbaar komen. Seb had het snel door en liep flink uit in punten. We dachten hem nooit meer te kunnen inhalen. Maar ineens kreeg Jeroen de geest en wist enkele super combo's te maken en spoot vooruit op het puntenspoor. Een spannende eindstrijd bij een prima spel.

Ondertussen was het wel tijd om de anderen op te zoeken en ergens een hapje te gaan eten. Het werd onbeperkt eten bij de Chinees in de buurt van het hotel.


Naar deel 5