Spiel 2011 verslag Enrico deel 1
Na de warming-up tijdens de persdag is het vandaag tijd voor het echte werk. Tegen kwart voor tien komen we aan bij de ingang en blijkbaar staat niet alleen het publiek, maar ook de organisatie te trappelen om te beginnen. Want al ruim voor 10 uur zwaaien de deuren open en ontstaat er een run de hallen in. Ik heb het niet precies geklokt, maar vermoedelijk is het wereldrecord op de 100 meter spellenslalom ruimschoots verbeterd.
Geen topdrukte dit jaar bij de kassa's
Wachtenden binnen
Ik doe het wat rustiger aan een loop slechts in "gestrekte draf" naar binnen. Desondanks ben ik Sandra al na 5 meter kwijt, maar gelukkig komt ze even later weer aangelopen. Met vele honderden nieuwe spellen is het lastig om een keuze te maken met welk spel we zullen beginnen. Vooraf hadden we al besloten om een spel te kiezen waar we van weten dat de oplage klein is en de keuze is gevallen op Cité van de Franse uitgever Le Joueur. “We” zijn in dit geval Sebastiaan, Djim, Erik en ik. Sandra gaat op haar gemak een rondje over de beurs maken.
Djim en Sebastiaan denken na bij Cité
Het spelmateriaal
Cité
Bij Cité gaat iedere speler een stadswijk bouwen met behulp van de gebouwentegels die hij ter beschikking heeft. Iedere speler heeft dezelfde set, dus als je verliest kun je niet klagen dat je de verkeerde stukken hebt. De gebouwen verschillen in grootte en eigenschappen. Een aantal gebouwen levert grondstoffen op en daarin zit hem bij Cité het verschil. Iedere speler vervaardigt namelijk maar één soort basisgrondstof: hout, metaal, textiel of steen. Gedurende het spel zul je echter ook andere grondstoffen nodig hebben en er is maar één manier om daaraan te komen: onderhandelen met je tegenstanders. Zij hebben ook jouw grondstoffen nodig, dus een deal sluiten is voor beide partijen handig. De deal geldt voor de rest van het spel (tenzij beiden een andere deal willen) en je moet je eraan houden. Overigens kun je ook een deal sluiten over de plaats waar je gebouwen neerzet. Want sommige gebouwen leveren een voordeel op voor de aangrenzende gebouwen. Dit kan dus ook een gebouw van je tegenstander zijn. Een deal in de trant van “als ik mijn gebouw op de grens van onze wijk zet, wat levert me dit dan op?” is een prima mogelijkheid. Het spel bevalt ons uitstekend: het heeft simpele regels, een origineel spelverloop en speelt vlot. Wel moet dit type spel je liggen. Als onderhandelen je niet ligt, kun je beter een ander spel uitzoeken. Over de prijs hoefde je in ieder geval niet te onderhandelen, want tot 12 uur kreeg je een forse korting. Daarna was onderhandelen ook niet meer nodig, want al in de loop van de middag was Cité uitverkocht.
Op zoek naar een volgende speeltafel komen we uit bij de stand van de Finse uitgever Tuonela Productions. Hier is net een plaatsje vrijgekomen bij The Club, een spel uit 2008. Hoewel we graag de nieuwste spellen uitproberen, maken we toch even gebruik van de mogelijkheid om dit voor ons nog onbekende spel te spelen.
Seb bij The Club
The Club
The Club
Bij The Club probeer je om de diverse bezoekers van een nachtclub aan elkaar te koppelen. De bezoekers beginnen aan de bar en hebben allemaal hun eigen kenmerken. Sommigen zijn getrouwd, anderen gelovig en ga zo maar door. Alleen zijn deze kenmerken voor de spelers niet zichtbaar en staan aan de onderkant van de tegels. Alleen het uiterlijk (lengte, geslacht), het humeur en de muziekvoorkeur zijn te zien. Op het moment dat een tegel aan jouw bar ligt, mag je de andere kenmerken bekijken en daarna moet je deze proberen te onthouden. Dat valt niet mee, want de tegels verschuiven geleidelijk richting de dansvloer. In de meeste gevallen kun je de bezoekers daar aan elkaar proberen te koppelen. Hoe meer kenmerken overeenkomen, hoe meer punten je dit kan opleveren. De verborgen kenmerken kunnen echter flink wat roet in het eten gooien: probeer maar eens een getrouwde moeder aan een gelovige vrijgezel te koppelen! Dat wordt dus een stuk moeilijker en levert puntenaftrek op. The Club is een grappig spel voor tussendoor. Geen hoogvlieger, maar het is ook geen straf om te spelen mits je de geluksfactor voor lief neemt.
Na The Club is het maar 10 meter lopen tot het volgende spel, want 2 stands verder wordt net een spelletje Drum Roll afgerond op het moment dat we aan komen lopen. Dit buitenkansje laten we niet liggen natuurlijk!
Prototype van M.U.L.E.
Erik, Sandra en Sebastiaan bij Drum Roll
Drum Roll
Van Drum Roll word je al blij voor je met het spel begonnen bent. Het spelmateriaal ziet er vrolijk en kleurrijk uit en nodigt daardoor uit tot spelen. Je bent directeur van een circus en probeert de meeste waardering voor jouw circus te krijgen. Uiteraard speelt geld ook een rol, want je artiesten kunnen niet van de lucht leven. Het spel duurt 3 ronden, maar om zoveel mogelijk bezoekers een kans te geven om het spel te spelen, wordt er maar één ronde gespeeld vandaag. Toch is dit wel lang genoeg om een indruk te krijgen. De spelers plaatsen achtereenvolgens blokjes (circusmedewerkers) op het spelbord om artiesten op te leiden (blokjes verzamelen), entreekaarten te verkopen (geld ontvangen) of artiesten en personeel in te huren (kaarten te pakken). Uiteraard zit er een limiet aan de mogelijkheden en je moet dan ook prioriteiten stellen. De artiestenkaarten leg je voor je neer en moet je gedurende het spel van de bijbehorende blokjes voorzien. Daarmee wordt aangegeven dat ze hun show opgevoerd hebben en dat deze steeds beter wordt. Je krijgt vervolgens de bijbehorende bonus. Ligt de kaart vol (3 blokjes), dan kun je er ook voor kiezen om de kaart om te draaien. De artiest zal verder niet meer optreden, maar nu ga je punten scoren. En dat is uiteindelijk het doel van het spel.
Hoewel je niet echt het gevoel hebt dat je met een circusvoorstelling bezig bent, helpt het spelmateriaal je wel steeds herinneren aan het circus. Het spel beviel me in ieder geval goed. Toch is het afwachten of het zich in de 2e en 3e ronde verder ontwikkelt of dat het 3 keer hetzelfde is. Hopelijk krijg ik binnenkort nog een kans om het helemaal te spelen.
Het is inmiddels al half 4 en we hebben nog niet echt veel gezien van de beurs: zo ongeveer de helft van hal 4. Tijd om de andere helft van de hal te gaan bekijken. Echt ver komen we niet, want na een kort bezoekje aan de stand van Pearl Games om Tournay te bekijken (helaas was er geen plaats vrij om te spelen), komen we bij Homoludicus uit. Hier is een tafel vrij en kunnen we Airshow spelen.
Tournay
Cuboro
Het coöperatieve kaartspel Pax
Carabandetoernooi
Airshow
In Airshow beheer je een vloot historische vliegtuigen. Deze moet je onderhouden en natuurlijk wil je ze ook graag aan het publiek laten zien. Hiermee krijg je prestigepunten en daar draait het uiteindelijk om. Aan het begin van een speelronde bied je op de diverse vliegtuigen om je vloot uit te breiden. Daarnaast ligt er ook nog een andere kaart die je voordelen op kan leveren (extra onderhoud, beter vliegweer enzovoorts). Het bieden doe je met een set fiches die voor iedere speler gelijk is. De fiches worden gedekt bij de vliegtuigen neergelegd. Nadat de vliegtuigen naar de privé-verzameling van de spelers zijn verplaatst, moet je hierbij kaarten gaan neerleggen. Op deze kaarten staan diverse gegevens: opbrengst van de show in geld en prestige, schadepunten en het weer. Bij slecht weer kan het zijn dat vliegtuigen aan de grond moeten blijven en krijg je ook geen opbrengsten. Heb je teveel schadepunten, dan zal een vliegtuig ook niet vliegen. Maar voor de show begint, wordt er nog een extra kaart opengelegd, waarvan de weersinvloed en schade voor alle spelers geldt. Zo kan het gebeuren dat er ineens een vliegtuig extra aan de grond moet blijven of door een weersverbetering juist een extra vlucht gemaakt kan worden.
Hoewel het spel best aardig is en leuke elementen bevat, word ik niet echt enthousiast. Het is voor mij teveel gokken op de extra kaart die opengelegd gaat worden. Bovendien blijft de interactie beperkt tot het bieden op de vliegtuigen.
Airshow
Het spelmateriaal
De eerste dag van Spiel zit er alweer bijna op en geleidelijk lopen we richting de uitgang. In hal 12 stuiten we echter nog op een lege tafel bij Hurrican Games en kunnen we nog een kort spelletje Dr. Shark spelen.
Dr. Shark
Dr. Shark is een echt familiespel en met deze insteek moet je het ook gaan spelen. Dus geen diep-strategische plannen, maar gewoon kijken wat er op je afkomt. En eigenlijk komt dat ook wel goed uit aan het einde van de dag. Als inspecteur probeer je bewijs te verzamelen om een zaak op te lossen. Zoals zo vaak komt het bewijs bij stukjes en beetjes. In dit geval is dat letterlijk zo, want gedurende het spel verzamel je puzzelstukjes die je samen moet voegen tot één geheel. Heb je een puzzeltje compleet, dan scoor je hiervoor punten. Puzzelstukjes zijn er in 5 kleuren, waarbij iedere kleur aan de achterkant van een profiel is voorzien. Zo kun je de diverse kleuren dus ook voelen. In je beurt kun je kiezen uit diverse mogelijkheden om aan puzzelstukjes te komen. In de meeste gevallen zul je deze ongezien uit een zak moeten halen en dat blijkt moeilijker te zijn dan verwacht. Hierdoor scoren we maar mondjesmaat punten en dat motiveert natuurlijk ook niet. Het spel is zeker origineel bedacht, maar duurt toch wel erg lang voor wat het biedt. Uiteindelijk moeten we het spel zelfs afbreken, aangezien de lichten al uitgedaan worden.
Prototype van het nieuwe spel van Splotter
Prototype van het nieuwe spel van Splotter
Het is al tegen half 8 als we de Messe verlaten. De kop is er weer af. We hebben nog weinig gezien van de beurs, maar gelukkig al wel een aantal leuke spellen gespeeld. Terwijl de meesten naar huis gaan, krijgen Sandra en ik nog een toetje. Een stukje verderop vindt namelijk het geocaching-event “Nach-Spiel-zeit” plaats en daar gaan we ook nog even heen. Hier ontmoeten we diverse geocachers (waaronder ook standmedewerkers van Spiel) en krijgen we de kans om onder het genot van een hapje en drankje gezellig bij te kletsen over spellen en geocaching. Een leuke combinatie!
Gezelligheid tijdens het geocaching-event
Gezelligheid tijdens het geocaching-event
Vervolg: verslag vrijdag