Spiel 2011 verslag Enrico deel 2

Geschreven door Enrico, 28 oktober 2011

Omdat de deuren gisteren erg vroeg open gingen, besluiten we om vandaag zeker op tijd te komen. Het is dan ook pas half 10 als we de Messe binnenlopen. We gaan proberen om The Village van Eggert Spiele te spelen. Maar als ik bij de stand aankom, blijkt zelfs dit tijdstip nog te laat: alle 3 de tafels zijn al bezet. Er is nog wel een tafel vrij waar Santiago de Cuba gespeeld kan worden en dus is de keuze snel gemaakt.

Santiago de Cuba

Het spel is gebaseerd op het in 2007 uitgekomen Cuba. Je verzamelt goederen en deze probeer je zo gunstig mogelijk te verschepen. Bij Santiago de Cuba krijg je echter wat hulp van vrienden die in de buurt van de haven wonen. Iedere beurt kun je met de auto één vakje verder rijden, maar tegen betaling mag je ook verder rijden en een andere vriend bezoeken. Deze verleent je een gunst door bijvoorbeeld grondstoffen om te wisselen of extra goederen te kunnen leveren. Geld is niet noodzakelijk in het spel, maar blijkt wel erg handig om op de juiste plaatsen op het vriendenspoor te komen. Ik had dit in ieder geval goed in de gaten, want kon mijn goederen het gunstigst verschepen en wist het spel te winnen. Naar mijn mening een van de betere spellen die tijdens Spiel is uitgekomen: wat lichter dan Cuba en het speelt vlot. In 3 kwartier moet een potje af kunnen zijn.

Omdat er nog altijd geen plaats is bij The Village, besluiten we om hal 12 maar eens te gaan bekijken. Zo her en der komen we spellen tegen die me nog niets zeggen en me, ondanks de mooie speelstukken, ook niet echt interessant lijken om te spelen. Ach ja, je kunt nu eenmaal niet alles leuk vinden. En soms is dat maar goed ook.

Wat me op voorhand wel interessant leek, is Tschak! van Game Works, dus het komt goed uit dat er in deze stand precies een tafeltje vrij komt als wij aan komen lopen.

Tschak!

Net als de voorganger Sobek is Tschak! een kaartspel met een klein speelbord. Op het speelbord worden paarsgewijs 6 kaartjes gelegd met steeds een positieve en negatieve eigenschap. Iedere speler krijgt 10 handkaarten waarbij er bij iedere set 3 moeten worden uitgespeeld. Daarna is het een kwestie van tellen. Degene met de hoogste set krijgt de positieve kaart en die met de laagste set de negatieve. Dat klinkt simpel en dat is het ook. Wel zijn er een aantal kaarten die bijzondere eigenschappen hebben (die de waarde van een andere kaart aannemen bijvoorbeeld). Wellicht krijg je nu de indruk dat de geluksfactor wel een erg grote rol speelt. Dit is toch slechts gedeeltelijk waar, want er zijn 4 speelronden en na iedere ronde geef je jouw set kaarten door aan je linker buurman. Eens kijken of hij het er beter vanaf brengt met dezelfde kaarten!

Al bij al is het een aardig spel, maar ook niet meer dan dat. Ik zou het nog best een keer willen spelen, maar zelf zal ik het niet zo snel op tafel zetten. Komt goed uit, want ik heb het ook niet gekocht.

We nemen daarna even een kijkje bij Cwali. Het is de 15e keer dat Corné van Moorsel op Spiel staat en dat moet natuurlijk gevierd worden. Hij heeft dan ook liefst 4 nieuwe spellen meegenomen. Een prestatie om trots op te zijn, want probeer als eenmansbedrijfje maar eens om in een jaar tijd 4 nieuwe spellen te bedenken en te produceren. Toch schuiven we niet aan om ze te spelen. De reden is simpel: 3 van de 4 spellen heb ik vooraf al kunnen spelen en het 4e spel kan ik ook tijdens Duscosim of een spellendag in Beesd uitproberen.

Nadat het rondje door hal 12 is volbracht, gaan we verder naar Queen games. Met uitzondering van Fresko ben ik de laatste jaren niet erg enthousiast over hun spellen, maar Kingdom Builder ziet er veelbelovend uit. Doordat de stand zo enorm groot is, is de kans ook reeël dat er snel een plaatsje zal vrijkomen. En dat gebeurt ook binnen een paar minuten en nadat er ook iemand gevonden is om het spel uit te leggen, kunnen we aan de slag in het koninkrijk.

Kingdom Builder

Het spelbord is opgedeeld in gebieden, die op hun beurt weer bestaan uit zeshoekige velden. Iedere keer als je aan de beurt bent, pak je een kaart van de stapel en mag je 3 huisjes bouwen in een gebied dat overeenkomt met de kleur van de kaart. Daarbij moet je wel aansluiten aan eigen huisjes indien dit mogelijk is. Kun je een verbinding maken met een stad, dan mag je het bijbehorende fiche pakken en de eigenschap hiervan in je volgende beurten gebruiken. Hierdoor kun je extra huisjes op het bord plaatsen of huisjes verplaatsen. Als iemand alle huisjes op het bord heeft geplaatst, eindigt het spel.

Mijn mening over het spel? Laat ik mild zijn: ik heb niet het gevoel ook maar één moment bezig te zijn met het opzetten dan wel uitbreiden van een koninkrijk. Ook het spelsysteem bevalt me niet. Als je de verkeerde kaartjes pakt, loop je achter de feiten aan. Daarbij maakt het niet uit of je in een groot gebied of klein gebied begonnen bent. Ik weet dat ik gedurende het spel een paar fouten gemaakt heb (dat hoort natuurlijk bij een demospel), maar als deze tot gevolg hebben dat je de rest van het spel geen uitzicht meer hebt op een goed resultaat, dan klopt er iets niet aan de balans. Desondanks wil ik het nog wel een tweede kans geven. Eens kijken of het dan evenwichtiger verloopt.

Als we onze tafel bij Queen afgestaan hebben, komen we ook een tijdje niet meer aan spelen toe. Alle tafels zijn bezet, maar dat geeft wel de gelegenheid om eens rond te kijken in de diverse stands. Het is al na 3 uur als ik voor het eerst deze beurs in hal 9 kom. Dat is wel eens anders geweest.

Na wat rondgesnuffeld te hebben, zien we ineens dat er een tafel vrij is bij Fragor Games en kunnen we het prachtige Poseidons Kingdom spelen.

Poseidons Kingdom

Maar voor het zover is, moet de demo’er eerst het spel speelklaar maken. De schattige beestjes roepen inmiddels om het hardst om als eerste op de foto gezet te worden. En ik moet toegeven: ze zijn erg fotogeniek. Dat schept natuurlijk verwachtingen voor het spel zelf.

De spelers proberen gedurende het spel om gevangen genomen vrienden uit de tentakels van een octopus te bevrijden. Om dit voor elkaar te krijgen verplaats je de beestjes van jouw kleur over het spelbord om dobbelstenen te verzamelen. Hiermee maak je combinaties en die leveren de vrijheid en daarmee punten op (vermoedelijk zat er een cijferslot op de cel…). Je kunt je echter niet helemaal vrijuit over het spelbord bewegen. Je moet namelijk acties opbouwen via tegels die weer een stapel gaan vormen (kun je me nog volgen?). En dan is er nóg een leuk element: dobbelen doe je niet gewoon uit je hand of met een dobbelbeker. Nee, hiervoor is een grote golf aan de rand van het spelbord waar de dobbelstenen op liggen. Zijn alle plaatsen bezet, dan wordt de golf gekanteld en vliegen de dobbelstenen over het spelbord. Een leuke vondst die prima bij het thema past.

Het spel zelf is luchtig. Ga geen diepe strategieën bedenken, want dat heeft geen zin. Dat wil ook weer niet zeggen dat het alleen op geluk aankomt. Een goede afweging van de mogelijke acties en het doelbewust nemen of mijden van risico’s heb je zelf in de hand. Met deze gedachte kun je menig gezellig uurtje doorbrengen met dit spel.

Het is inmiddels al tegen 6 uur en met een beetje geluk kunnen we nog een spel spelen. Het is niet druk meer op de beurs, dus moet er wel een plaatsje te vinden zijn. Die vinden we ook al snel bij Mücke Games, waar we Global Warming kunnen spelen.

Global Warming

“We” zijn inmiddels nog maar 2 personen: Erik en ik. Maar dat is geen probleem, want Global Warming kan prima met z’n tweeën gedaan worden. Helaas was het spel te laat klaar om te kunnen verkopen, maar de demo-versie is ook prima speelbaar. Het spelmateriaal is voor een groot deel hetzelfde als bij de andere spellen van Mücke: boortorens en olietegels. Daarnaast zijn er ook kaarten toegevoegd waarmee je acties kunt uitvoeren. Het doel van het spel is om te proberen 20 tevredenheidspunten van consumenten te behalen voordat de vervuiling van de industrie te groot wordt. Het spel is overzichtelijk en speelt vlot. Wel kom ik er tijdens het spel net op tijd achter dat je kunt vastlopen: geef je teveel geld uit aan het kopen van tevredenheid, dan hou je te weinig geld over om olie te boren. En zonder olie kun je écht helemaal niets meer. Dat is wel een minpuntje, terwijl dit op te lossen was geweest door enkele actiekaarten toe te voegen waarbij je geld kunt krijgen (bijvoorbeeld tegen betaling van tevredenheidspunten). Verder is het zeker een aardig spel dat we met 2 personen in 3 kwartier gespeeld hebben, de helft van de aangegeven tijd!

Daarmee wordt het tijd om de Messe weer te verlaten. Het is nog geen 7 uur, maar we hebben met Ronald afgesproken om uit te gaan eten. Dan kunnen we meteen een beetje bijkletsen over Spiel, want in 2 dagen tijd heb ik hem hooguit een half uur gezien!

’s Avonds in het appartement wordt de “buit” van vandaag bekeken. Één van de spellen die ik gekocht heb is Räuber, een kaartspelletje uit de serie zwarte doosjes waartoe ook Korsar behoort. De regels zijn snel doorgenomen en zo komt er vandaag nog een spelletje op tafel.

Räuber

Räuber is een écht rekenspelletje. Op tafel liggen een 9-tal basiskaarten met uiteenlopende waarden tussen 26 en 100. Iedere speler heeft een aantal handkaarten met waarde van 2 tot 10 of een rover. Elke beurt voeg je een kaart toe aan één van de 9 kaarten. Je krijgt dan direct het beheer over de kaart, wat inhoudt dat jij bij moet houden hoeveel punten er liggen, terwijl de andere spelers juist geen inzage hebben. Door later meer kaarten toe te voegen is het mogelijk om precies aan het getal op de basiskaart te komen. Lukt dit, dan is het setje definitief voor jou en krijg je het overeenkomende aantal punten (bij kaarten onder de 30 zelfs het dubbele aantal). Maar voor het zover is, proberen de anderen natuurlijk om het setje bij je weg te halen. Dit kan doordat ze een kaart spelen waarmee ze precies op de waarde van de basiskaart komen of doordat er 2 keer achter elkaar eenzelfde kaart op het setje wordt gelegd. Speelt iemand een rover, dan mag hij eenmalig kijken hoever het setje is gevorderd.

Het spelletje heeft me aangenaam verrast. De regels zijn vrij eenvoudig, maar het is o zo lastig om te onthouden welke kaarten er allemaal gespeeld zijn op elk van de 9 setjes. Een leuk spel voor tussendoor, maar niet iedereen zal er aan het einde van een spellendag nog even goed in zijn. En dat hebben we kunnen testen, want nadat we het 2 keer gespeeld hebben wordt het tijd om naar bed te gaan. Morgen wacht ons weer een dag Spiel!

Vervolg: verslag zaterdag