Spiel 2017 verslag Ronald deel 2

Naar deel 1

Woensdagavond werd er inderdaad nog wat gespeeld. Als eerste Photosynthesis. De spelers moeten in dat spel bomen laten groeien. De zon draait rondom het bord en de bomen van de spelers vangen zo zonlicht op. Dat zonlicht kan besteed worden voor het zaaien van zaadjes voor nieuwe bomen, of om bestaande bomen te laten groeien. De afstand die de zaadjes kunnen afleggen is afhankelijk van de grootte van de boom. De grootte van de boom bepaalt ook hoe ver de schaduw rijkt. Zo kun je andere bomen licht ontnemen en zo voorkomen dat deze lichtpunten ontnemen. De grootste bomen kunnen uiteindelijk worden gekapt om punten te verdienen. Hoe dieper de boom in het bos, hoe meer punten deze oplevert. Aangezien je grootste boom het meeste lichtpunten oplevert, wil je deze eigenlijk niet kappen. Je hebt echter maar een beperkt aantal grote bomen ter beschikking, dus je moet niet te lang wachten met het hakken. Dan kun je namelijk geen nieuwe grote bomen maken en dus geen punten verdienen. Photosynthesis is een heel listig spel en ziet er ook nog eens prachtig uit. Ik was er in ieder geval zeer van gecharmeerd. Ik weet alleen niet of het spel heel lang zal blijven boeien, of dat je het na enkele keren spelen wel hebt gezien.

Daarna kwam Raiders of the North Sea op tafel. Dirk had deze uit zijn verzameling meegenomen. In dit spel ga je met je vikingschip op pad om diverse dorpen en andere plaatsen te overvallen. Daarbij verdien je natuurlijk punten en diverse goederen. Elke beurt heb je de keuze in het dorp je schip en bemanning uit te breiden of met je bemanning op pad te gaan. We speelden met 4 en ik wist de overwinning uit het vuur te slepen door Lody met 1 punt te verslaan. Een mooi moment om naar bed te gaan.

Donderdagmorgen vroeg naar de beurs om eventuele files voor te zijn. We kwamen echter nog wel in een stukje ochtendspits terecht, maar bij de beurs was het nog redelijk te doen. De andere bezoekers stroomden ook al vroeg toe en de organisatie besloot om de deuren maar liefst 20 minuten voor tijd al open te gooien. Lody en ik hadden een plaatsje bij Queen Games bemachtigd om Merlin te gaan spelen. We vonden nog twee gegadigden en konden met vier spelers aan de slag. Het is een spel van Stefan Feld en speelt zich af in het verhaal van Koning Arthur en de ridders van de ronde tafel. Iedere speler krijgt 4 dobbelstenen (3 in de spelerskleur en 1 witte). Deze worden gebruikt om je eigen ridder (en de witte Merlijn) op het actiespoor te bewegen. De volgorde waarin je de gekleurde dobbelstenen gebruikt is dus van belang bij het bepalen van welke acties je krijgt. Bij Merlijn mag je de verplaatsingsrichting kiezen. De acties geven je op diverse locaties mogelijkheden. Bouw kastelen in het land, verdrijf verraders uit je kasteel, verhoog je invloed in kastelen, verzamel goederen voor het behalen van opdrachten enz. Drie keer in het spel vindt er een scoreronde plaats en uiteraard wint de speler met de meeste punten. Het zat allemaal heel helder in elkaar en het bood veel mogelijkheden, maar toch kwam het bij ons niet echt goed aan. Na de eerste scoreronde hebben we het spel dan ook maar beëindigd. Er stonden inmiddels alweer mensen bij onze tafel te wachten.

Tijd om wat voorbestellingen op te halen bij diverse stands, dus ieder ging even zijn eigen weg. Later op de dag was ik samen met Seb onderweg. We schoven aan bij een piratenspel, waar ik even de naam van ben vergeten. Met wat kaartjes moest je plannen wat je schip ging doen. Daarmee kon je andere schepen beschieten of enteren en je kon proberen op het eiland vooruit te komen of dit te plunderen. Op het eiland waren drie sporen: makkelijk, gemiddeld en moeilijk. Ik probeerde direct het moeilijke spoor. Dit bleek flink gevaarlijk te zijn en ik kreeg veel schade aan mijn schip en bemanning. Ik had niet verwacht dat de gevolgen zo zwaar zouden zijn. Deze klap kwam ik in het spel maar moeilijk te boven, te meer omdat de andere spelers mijn zwakte bleven uitbuiten. Pas op driekwart van het spel begon ik weer een beetje mee te doen. Het voordeel van het moeilijke spoor was wel, dat het veel korter was en je daardoor eerder de schat kon bereiken. Ik wist zowaar als eerste de schat te bereiken. Als het een beetje mee zat, had ik zelfs nog kunnen winnen. Maar het zat tegen en ik werd dik laatste. Al met al een aardig familiespel, waarbij je de pestfactor niet altijd in de hand had.

Samen met Seb schoof ik nu aan bij Reworld. Dit speelt zich af in de toekomst en we gaan een nieuwe planeet bevolken. We laden ons ruimteschip in en gaan het ter plekke uitladen. Uiteraard gaat er als eerste uit, wat er als laatste in is gegaan. Gelukkig heb je 5 laadruimen, zodat je daarin nog wat kunt sturen. Je zult eerst robots naar beneden moeten sturen om steden te bouwen. Daarna kun je met shuttles mensen naar beneden sturen om in de steden te gaan wonen. Elke stad neemt maar één kleur mensen aan. Tot slot kun je nog schepen naar beneden sturen, die een score uitlokken. Dit doe je uiteraard op het voor jou zo gunstig mogelijk moment, als dat kan. Dingen die je niet kunt of wilt gebruiken, kun je inzetten als schild, ter verdediging. Alles draait in dit spel om timing, want je scoort punten als je bepaalde doelen als eerste bereikt. Als eerste een laadruim leeg, als eerste vijf steden gebouwd enz. Ook het verkrijgen van onderdelen is nog niet zo makkelijk. Dit gaat met genummerde kaartjes. Je kunt de onderdelen "kopen" met deze kaartjes. Het nummer op het kaartje bepaalt in welk laadruim je het onderdeel moet plaatsen. Het nummer op het kaartje moet echter overeen komen met het aangrenzende kaartje. Als je een kaartje wilt spelen in een gat tussen twee kaartjes, moet je beide nummers plaatsen. Je mag dan wel kiezen in welk van de twee laadruimen je het onderdeel plaatst. Je ruimteschip wordt in een aantal rondes gevuld, waarna het uitladen begint. Het idee van het spel zit leuk in elkaar en je voelt de druk van het tijdig voldoen aan de diverse opdrachten. We willen het allebei graag nogmaals spelen, maar het kwam niet direct op de aanschaflijst.

Onze wegen splitsten weer en ik vond Lody weer terug. Hij wilde graag Feudalia spelen. Dit is een deckbuilding spel, waar een verhaallijn in zit. We speelden een introductiescenario. Doel was als eerste 6 punten bij elkaar te sprokkelen. Dat kon door het upgraden van landschappen of door mee te bouwen aan de kathedraal. Op elk landschap kon je in het begin één werker kwijt, maar na het upgraden meer. Uiteraard kon je de werkers ook upgraden en je deck voorzien van andere kaarten. Nadat je de eerste keer door je deck heen bent, komt de belastinginner in je deck. Het moment waarop deze komt, is wel heel belangrijk. Lastig om dat niet te kunnen sturen. Het spel begon in eerste instantie interessant, maar het begon helaas steeds langer te duren. Het leek of er maar weinig voortgang was. Wellicht speelden we niet zo goed, maar we besloten om het niet uit te spelen. We keken nog wel even naar de andere verhaallijnen, maar de grootste interesse was inmiddels toch wel verdwenen. Deze kon voorlopig van het lijstje af. Het was helemaal niet slecht, maar we hadden er meer van verwacht.

Het einde van deze beursdag kwam in zicht. Het was tijd om te gaan afronden. Morgen weer een dag.

Naar deel 3