Spiel 2011 verslag Enrico deel 4

De laatste dag van Spiel alweer en mijn lijstje met spellen die ik graag wil spelen is nog zóóóóó lang. Ik zal dus keuzes moeten maken. Of eigenlijk zal die keuze in de meeste gevallen voor me gemaakt worden, want het is maar afwachten waar er plaats is om te spelen.

Één van de spellen die op mijn lijstje staat is Helvetia van Kosmos. Omdat je in deze stand zelden een plaatsje kunt bemachtigen door de dag heen, beginnen we hier.

Helvetia

De spelers zijn de trotse eigenaar van een Zwitsers bergdorpje. Trots is overigens wel een erg groot woord, want eigenlijk is het er maar een saaie boel. Om wat meer leven om je heen te krijgen, wil je het dorp laten groeien. Hierdoor krijg je meer inkomsten (grondstoffen) en ook meer inwoners. Bereikt één van de spelers aan het einde van een speelronde het te behalen puntenaantal (bij 4 spelers is dit 20), dan eindigt het spel.

De opzet is best simpel. Als je aan de beurt bent, kies je voor één van de 5 acties (gebouwen kopen, goederen leveren, inwoners laten ontwaken, trouwen of gezinsuitbreiding) en voert deze zo vaak uit als je wilt of kunt. Iedere keer als je de actie uitvoert, moet je hiervoor een actiesteen inzetten. Daarna is de volgende speler aan de beurt. Hebben alle spelers op één na hun actiestenen gebruikt, dan eindigt de ronde. Tot zover de theorie…

De praktijk is iets lastiger. Uiteraard wil je meer acties uitvoeren dan je kunt. Het goede nieuws is dat je ook acties mag uitvoeren die anderen al gedaan hebben deze speelronde. Het nadeel is dat iedere inwoner slechts één keer zijn of haar grondstoffen levert en daarna moet rusten. De volgorde waarin je je acties uitvoert, is daardoor belangrijk. Trouwen is erg zinvol: hiermee kun je een eigen nakomeling op een tegel van een tegenstander plaatsen en daarmee de bijbehorende inkomsten claimen. Bovendien mag je een actiesteen meenemen als bruidsschat. Is dit een eigen steen, dan betekent dit dat je de rest van het spel een actie meer hebt. Erg nuttig dus. De nakomelingen zijn op zich ook al belangrijk omdat deze op een gebouw geplaatst moeten worden voor deze grondstoffen beschikbaar komen. Ook de keuze van gebouwen die je plaatst is belangrijk, omdat je hiermee een keten van grondstoffen kunt maken. Zo heb je bijvoorbeeld graan nodig om een koe eten te geven, maar de koe zelf levert weer boter op. Iedere soort goederen hoef je maar één keer te leveren gedurende het spel. Krijg je het als eerste voor elkaar om een bepaalde set goederen geleverd te hebben, dan krijg je hiervoor bonuspunten. Sommige gebouwen leveren ook nog punten op.

Ondanks de eenvoud van de regels is het spel best complex. Je moet met erg veel verschillende dingen rekening houden en ook de volgorde kan van belang zijn. De diverse acties hangen veel meer met elkaar samen dan je op voorhand wellicht denkt. Tijdens het eerste proefpotje merkten we ook al dat er meerdere strategieën mogelijk zijn. De ene probeert zo snel mogelijk te bouwen, terwijl de ander niets bouwt en inwoners uithuwelijkt om aan grondstoffen te komen. Beide strategieën blijken te werken, want uiteindelijk kwamen de scores dicht bij elkaar. Het spel is me prima bevallen en zal zeker nog wel eens op tafel gaan komen.

Een ander spel dat goede kritieken krijgt tijdens Spiel is Rapa Nui en dus willen we dit kaartspel ook zeker even uitproberen.

Rapa Nui

Bij Rapa Nui zijn er diverse manieren om punten te scoren en het gehele spelverloop zul je hierop af moeten stemmen. Tijdens je beurt speel je één of meer kaarten van dezelfde soort uit en voegt deze toe aan je verzameling die open voor je ligt. Daarna vul je je hand weer aan tot 3 kaarten. Hierbij heb je de keuze uit een aantal rijtjes openliggende kaarten. Tenslotte vindt er een waardering plaats. Leuk detail hierbij is dat de soort kaarten wordt gewaardeerd die door het aanvullen van je kaarten open is komen te liggen. Heb je van deze soort kaarten in je verzameling, dan krijg je van deze soort een offerkaart. Is het een houthakker, dan krijg je een hout voor iedere houthakkerkaart. Is het een priester, dan krijg je een punt voor iedere priesterkaart. Dit is dus de eerste manier om aan punten te komen. Een andere manier zijn de Moai-kaarten. Deze leveren aan het einde van het spel 4 punten per kaart op. Bij de waarderingen die tussentijds plaatsvinden, krijg je steeds een punt of een hout per kaart. Bovendien moeten alle spelers nu een offer brengen. Dit doe je door één van de eerder verzamelde offerkaarten open op een centrale stapel te leggen. De speler die de waardering tot stand bracht, legt zijn kaart gedekt neer en mag bovendien nog een offerkaart naar keuze uit de algemene voorraad toevoegen.

Aan het einde van het spel wordt de stapel offerkaarten opengelegd. Voor de soort waarvan de meeste kaarten in de stapel zitten, krijg je 3 punten per kaart die je nog op handen hebt. Vervolgens 2 en 1 punten voor de daarna meest voorkomende kaarten. Een leuk systeem, want je moet letterlijk je handkaarten opofferen om aan punten te komen. Het spel is eenvoudig in opzet, maar heeft heel wat te bieden. Bovendien is de speelduur beperkt en dat maakt het een prima spel voor tussen het zwaardere werk in.

Hierna sta ik mijn stoeltje af en kunnen anderen mijn plaatsje innemen. Ik ga intussen een rondje over de beurs maken. Onderweg kom ik natuurlijk weer vele bekenden tegen (hoe is het toch iedere keer weer mogelijk tussen duizenden bezoekers) waarmee een praatje gemaakt wordt. Ook met Corné van Moorsel (Cwali) en Hans van Tol (The Game Master) is even tijd om bij te kletsen. Ze zijn beiden erg tevreden over het verloop van de beurs en de verkopen. In de stands is het ook te zien, want de stapels spellen zijn flink geslonken. Bij The Game Master zelfs zover dat er van ieder spel nog slechts enkele exemplaren over zijn. Dat scheelt een hoop sjouwen voor de terugreis!

Maar zover is het nog niet, de beurs duurt nog een paar uur. Sandra, Erik en Sebastiaan hebben zich inmiddels weer bij me gevoegd en precies als we bij de stand van Sandtimer aankomen om Aquarium uit te proberen, komen ook Rob en Det aangelopen. Gezellig, hoewel we nu met iets teveel spelers zijn. Maar dan gaan we toch in teamverband spelen!

Aquarium

Dit kaartspel draait om (dat zal je niet verbazen) een aquarium. Iedere speler heeft er één en probeert deze zo mooi mogelijk te vullen met vissen en planten. De vissen zijn er in 4 kleuren en 3 maten en daarnaast zijn er ook nog 4 soorten planten. Iedere keer als je aan de beurt bent, wordt er een kaart van de stapel opengedraaid en toegevoegd aan de collectie van de dierenwinkel. Je mag er nu voor kiezen om te passen (en geld te krijgen) of om de collectie te kopen. Maar… zowel de prijs die op de kaarten staat als de collectie kan nog beïnvloed worden door de andere spelers. Hiertoe heeft iedereen 2 setjes kaarten: één om de prijs en één om de collectie te beïnvloeden. Van beide kaarten speel je er één uit, waarna gekeken wordt wat de invloed is. Gespeelde kaarten ben je kwijt tot het moment waarop een waardering plaatsvindt (3 keer per spel)

De opzet van het spel en ook het spelmateriaal zijn prima. Tijdens het spel merkten we dat het lastig is om een goede collectie vissen op te zetten. Op het moment dat de andere spelers in de gaten hebben dat je wel eens een setje kunt gaan maken (dezelfde kleur en ander formaat of juist hetzelfde formaat maar een andere kleur), worden de kaarten gespeeld om de prijs te verhogen. En dan heb je over het algemeen niet genoeg geld meer. Hierdoor verloopt het spel nogal traag. Op 2/3e van het spel hadden we pas een handvol punten. Toch zitten er wel leuke elementen in die ook thematisch prima passen. Ik wil het dus zeker nog wel eens spelen.

De beurs is inmiddels al aardig leeggelopen. De families zijn bijna allemaal naar huis en ook de veelspelers blijken na zowat 4 beursdagen speelmoe te zijn. Je waant je ineens als een kind in een snoepwinkel, want in stands waar het tot nu toe dringen was, kun je nu zomaar terecht om te spelen. Toch beginnen we nu niet meer aan een “hersenkraker”, de dagen beginnen bij ons ook te tellen. Coney Island slaan we dus (helaas) over. Een hal verder schuiven we nog wel even aan om A Fistful of Penguins te spelen, een spel dat al een paar dagen uitverkocht is.

A Fistful of Penguins

Dit dobbelspelletje is in basis vergelijkbaar met vele andere dobbelspelletjes: je mag een aantal keer gooien en de dobbelstenen van je keuze apart leggen. Uiteindelijk heb je een combinatie liggen en deze levert je punten op. Dat werkt zo bij Regenwormen, bij Konijnenhokken en ook bij A Fistful of Penguins, zij het dat je hierbij geld krijgt. Maar de mogelijkheden zijn enorm: elanden, kamelen, leeuwen, eekhoorns, kangoeroes en natuurlijk pinguïns leveren punten op, maar soms krijg je meer punten als je bepaalde dieren niet hebt. Als je het niet met een worp eens bent, kun je één of meerdere pinguïns inzetten om evenzovele dobbelstenen opnieuw te gooien.

Het spelmateriaal ziet er leuk uit, maar de logica in dit spel ontgaat me. Daardoor moet ik ook steeds weer opzoeken welke combinaties geld opleveren en hoeveel dat er zijn. Het kan natuurlijk komen doordat ik niet helemaal helder meer ben, maar eerlijk gezegd vraag ik me af of ik de logica wel had onthouden als ik dit spel als eerste had gespeeld op donderdagochtend.

Vlakbij deze stand ligt de toernooistand van Hans im Glück en daar wordt vandaag het WK Carcassonne gespeeld. En met een WK wordt ook een WK bedoeld en geen Duits-open. Dus komen de deelnemers uit alle hoeken van de aardbol. Nederland wordt vertegenwoordigd door nationaal kampioene Els Bulten en toen we eerder langs de stand liepen, hoorden we al dat het best goed ging. Daarom willen we natuurlijk nog even een kijkje nemen om te weten hoe het afloopt. Onze timing is duidelijk minder dan de spelcapaciteiten van Els, want als we aankomen staat ze al trots met de bokaal in haar handen!

Een Nederlandse Wereldkampioen dus en dat ook nog in stijl. Want in de halve finale moest ze zien af te rekenen met de leider na de voorronde en tevens meervoudig kampioen. Als je daarin slaagt, dan smaakt de overwinning natuurlijk extra zoet.

Het laatste half uur wordt gebruikt om nog een paar aankopen te doen en een beetje rond te kijken. Nèt na 6 uur lopen we de Messe voor de laatste keer uit. We hebben ons weer prima vermaakt dit jaar en veel spellen kunnen spelen. Daar zaten erg leuke en originele bij, maar uiteraard ook tegenvallers. Daar ontkom je niet aan in een aanbod van zo’n 750 nieuwe titels en eigenlijk is dat ook wel goed. Hierdoor waardeer je de toppers des te meer.

Vandaag heb ik het appartement voor volgend jaar alweer gereserveerd en in mijn agenda geschreven: 18 t/m 21 oktober 2012 Spiel Essen. Het aftellen is begonnen…