Spiel 2014 verslag Ronald deel 2

Zie ook deel 1 en foto impressie

Ik kreeg de gelegenheid om het spel Mars Attacks the dice game te proberen. Dit spel is inmiddels in productie, maar was nog niet te koop. In dit dobbelspel proberen de spelers steden op Aarde te veroveren. Per stad verschilt de manier waarop dit gebeurt. De speler gooit alle dobbelstenen. De nucleaire symbolen worden op de juiste plaatsen gelegd. Als er geen plaats meer beschikbaar is, is de speler voor deze ronde af. De benodigde andere dobbelstenen worden bij de doelstad gelegd. Als het doel nog niet is veroverd, mag de speler besluiten om door te gaan. Sommige dobbelstenen mogen namelijk nog worden overgegooid. De speler kan ook besluiten om te stoppen, door een fiche op de stad te leggen. In een volgende beurt kan hij verder gaan met zijn aanval. Zodra de stad is veroverd, wordt de eventuele speciale actie uitgevoerd. Aan het eind van het spel wint de speler die de meeste punten heeft verzameld met de veroverde steden. Een grappig push your luck dobbelspelletje.

Ik keek erg uit naar Nations the dice game en toevallig kwam er een tafeltje vrij. Samen met Milo schoof ik aan met twee Engelstalige spelers. De uitlegger had wat moeite met Engels, maar gelukkig kende een van de tegenspelers en ikzelf het bordspel. Dat hielp veel bij het leren van het spel. De omzetting naar een dobbelspel is erg goed gelukt en in een half uurtje kun je het spel spelen. Iedere speler begint met 5 basisdobbelstenen. Tijdens het spel kun je deze upgraden of uitbreiden door tegels te kopen op de markt. Naast gebouwen, kun je zo bijvoorbeeld wereldwonderen en adviseurs binnen halen. Nadat iedereen al zijn dobbelstenen heeft gebruikt, kun je bonuspunten scoren voor graan, zwaarden en boeken. De sterkste speler (meeste zwaarden) mag de volgende ronde beginnen. Het spel speelt over vier tijdperken, elk met eigen tegels. Het duurde even voordat Milo het systeem te pakken had. Hij had het gevoel dat als je eenmaal achter lag, je niet meer in kon lopen. Naarmate het spel vorderde, ging het steeds beter. Het spel verliep vlot en al snel konden we de eindtelling doen. Milo bleek tot zijn verrassing tweede geworden te zijn. De tegenspeelster die veel wereldwonderen had gebouwd, had uiteindelijk gewonnen. De beide spelers die het bordspel kenden, werden derde en vierde. Oei. Als je Nations wilt spelen, maar je hebt niet uren de tijd, dan biedt Nations the dice game een erg goed alternatief.

Met Milo nam ik een kijkje bij Golem Arcana. Dit is een bordspel met miniaturen, maar dan gekoppeld aan een tablet. Met een speciale pen kun je eenheden en gebieden aanklikken en zo acties uitvoeren. De tablet geeft aan hoe ver een eenheid kan verplaatsen (afhankelijk van het terrein) en welke eenheden aangevallen kunnen worden. De tablet houdt bij wat er gebeurt en hoeveel schade de eenheden oplopen. Je hoeft zo maar weinig spelregels te weten: dat wordt allemaal bijgehouden door de tablet. Dat scheelt een hoop regels leren. Toch was het af en toe wat omslachtig om te zien wat je het beste kon doen. Er kwam een tafeltje vrij en we konden het spel uitproberen. Na een paar minuten waren we al aan het spelen. Tijdens het spelen leerden we vanzelf wat de verschillende speelstukken konden. Verder verdienden we tijdens het spelen ook mana, waarmee enkele toverspreuken konden worden ingezet. Er zijn verschillende scenario's mogelijk. Wij speelden capture the hill. Milo wist uiteindelijk te winnen.

Samen met Milo kwam ik bij Spellènko terecht. Daar werd het kaartspel Circus gedemonstreerd. In dit spel voor 3 tot 5 spelers verzamel je kaarten van zes verschillende circusartiesten. Door deze in piramides uit te spelen, scoor je punten voor de act die ze opvoeren. Een eenmaal uitgespeelde act kan niet worden uitgebreid. De vraag is dus, hoe lang spaar je door. Een kleine act levert twee keer punten op: halverwege het spel en aan het einde. Maar spaar je te lang door, dan mis je de eerste puntentelling en mocht je de artiesten aan het eind nog op handen hebben, dan leveren ze mogelijk zelfs strafpunten op. En je wilt al helemaal niet met een tijger op handen blijven zitten. Deze jaagt een hele act weg. Binnenkort volgt een uitgebreidere spelbeschrijving.

Tijdens de beurs houd ik altijd de Fairplay Spielescouts in de gaten. Lezers van het tijdschrift kunnen aangeven wat ze van de spellen op de beurs vinden. Meestal komen de echte toppers hier wel naar boven. Het aantal stemmen per spel was dit jaar wat lager (mogelijk ook door de grote hoeveelheid nieuwe spellen), waardoor je er wat minder van op aan kunt. Bij de laatste telling ging AquaSphere nog voorbij aan Orléans. Zhanguo eindigde op de derde plaats en Alchemists haalde net voldoende stemmen om in de top te kunnen eindigen.

Voordat we ons bezoek afsloten, brachten we nog een bezoekje aan Rielekst om het nieuwe spel Clover te proberen. Met z'n vieren konden we dit kaartspelletje uitproberen. Het is echt een familiespelletje à la Uno. Je moet proberen van je kaarten af te komen. De kaarten hebben allemaal een kleur en een blaadje van een klavertje vier. Door de kaarten deels over elkaar heen te leggen, wordt een klavertje vier gevormd. Daarin moeten altijd vier (van de zes) verschillende kleuren zichtbaar zijn. Verder staan er symbolen op de kaarten die definiëren op welke manier je kaarten mag spelen. Dit zorgt voor de nodige verrassingen. Een leuk tussendoortje in een beetje saaie uitvoering.

Het was tijd om naar huis te gaan. Twee dagen Spiel zaten er alweer op. Het leek wat minder druk dan andere jaren, wellicht door de treinstaking en/of het mooie weer. Er waren meer eettentjes, maar ik heb geen idee van de kwaliteit. Hal 4 viel behoorlijk tegen. Daar had meer mee gedaan kunnen worden. Maak er desnoods een terras waar je kunt zitten om te lunchen of een spel te doen.

Op zondag besloot ik zelf toch nog maar een dagje Spiel toe te voegen. Dat gaf me gelegenheid een hoop dingen te zien, die ik nog gemist had. Al snel kwam ik Enrico en Rogier tegen, waarmee ik een spelletje Colt Express speelde, samen met twee andere spelers. In Colt Express zijn de spelers bandieten in de cowboytijd, die een trein beroven. Het spelbord bestaat uit een 3D trein, waar de spelers in en op kunnen bewegen. Op de trein ben je sneller en kun je verder schieten, in de trein liggen natuurlijk de meeste waardevolle spullen. Elke speler heeft een stapel actiekaarten, waarvan hij er enkele op handen krijgt. Het spel bestaat uit vijf rondes. Elke ronde wordt een wisselend aantal kaarten gespeeld. Om beurten spelen de spelers een kaart uit op een gemeenschappelijke stapel. Meestal gebeurt dit open, maar als de trein in een tunnel is, gebeurt dit dicht. Nadat alle kaarten van een ronde gespeeld zijn, wordt de stapel omgedraaid en worden de kaarten één voor één uitgevoerd. Zo kun je rennen door en op de trein, naar het dak klimmen en terug, buit stelen, andere spelers slaan of neerschieten, of de marshall activeren. Als je geraakt wordt door een vuist, raak je een buit kwijt en val je naar de volgende wagon. Als je geraakt wordt door een kogel, dan krijg je een kogelkaart. Deze wordt door je stapel geschud, waardoor je minder flexibel bent met je acties. Wie na vijf rondes de meeste buit heeft, wint. Je kunt nog een bonus verdienen door de meeste treffers met je pistool te plaatsen of door de koffer uit de locomotief te stelen. Colt Express is een erg leuk spel, waarmee je veel lol kunt beleven.

Nu zat Spiel er dan toch echt op. Ik kijk alweer uit naar volgend jaar.