Enrico

Introductie

Op 16 december 1970 werd de wereld verblijd met mijn geboorte. Tegenwoordig breng ik mijn tijd door op een accountantskantoor, met geocaching, met Sandra (zie ook elders op de site) en uiteraard met het spelen van spelletjes. Als ik nog wat tijd over heb, probeer ik ook nog spelletjes te bedenken (Monte Rosa). Helaas heeft dit nog niet tot iets dusdanigs geleid dat je meteen naar de winkel moet rennen.

Favoriete spellen

Over spellen ben ik best kritisch: spellen moeten niet te lang duren, de limiet ligt zo ongeveer bij anderhalf uur. Verder moeten de spellen niet te gecompliceerd zijn, maar moet er wel degelijk pit in zitten. Dit houdt voor mij in dat er best een geluksfactor in het spel mag zitten, maar dat de invloed van de spelers de doorslag moet geven over wie er wint. Het maakt voor mij niet uit of het bordspellen of kaartspellen zijn die op tafel komen, als het spel maar uitnodigt om vaker gespeeld te worden.

Huidige favorieten

Kingsburg (met uitbreiding!) voldoet perfect aan mijn beschrijving van een goed bordspel, net als Funkenschlag, Snowdonia en Suburbia. La Città is misschien wel het meest ondergewaardeerde spel, terwijl het toch fantastisch is. Take 5!, Der Ausreisser en Souvlaki Wars zijn erg leuke kaartspellen voor ongeveer 4 tot 6 personen.

Minst favoriete

Tja, dat zijn dus de echte geluksspellen (monopoly en allerlei ganzenbord-varianten). Ook hou ik niet van ‘ingewikkelde’ oorlog- of ontwikkelingspellen (zoals Civilisation), kennisspellen (Triviant vind ik echt verschikkelijk!), de meeste Fantasyspellen en spellen waarbij ik heeeel ver vooruit moet denken (schaken, stratego, de bruggen van Shangri-la).

Beste herinnering

De beste herinnering is voor mij altijd de terugblik op de gezellige dag/avond als ik ’s avonds (of ’s nachts) weer naar huis rij, zelfs als ik helemaal niets gewonnen heb (komt zelden voor…): Gewoon een dag gedaan wat ik zelf leuk vind, waarbij er steeds weer met anderen gespeeld wordt. Mijn meest bijgebleven spellenherinnering uit mijn jeugdjaren zijn de regenachtige dagen dat we tijdens Hemelvaart in Luxemburg gingen kamperen met familie. We konden uren doorbrengen in de voortent met het spelen van Risk, terwijl de regen gezellig op het tentdoek tikte.

Opmerkingen

Begin jaren 90 werd je niet voor vol aangezien als je spelletjes speelde. Spelletjes waren in de ogen van velen voor kinderen. Nu word je niet voor vol aangezien als je nog nooit de Kolonisten van Catan hebt gespeeld. Een wereld van verschil en dat begin je nu ook in de winkels te merken: er komen meer aanbieders van spellen en nog even en de eerste succesvolle lichting van de nieuwe-generatiespellen wordt ingehaald door de tweede lichting. Dan zullen de eerste spellen (hopelijk) ook in Nederland goedkoper gaan worden. Hierdoor zullen er misschien nog wel meer mensen gaan spelen…