Zuiderspel 2022 verslag Ronald

Eindelijk kon het weer. Na alle corona-afgelastingen was het weer tijd voor een weekend Zuiderspel in Veldhoven. Met z'n vieren gingen we dit keer één dag naar de beurs. Rond 10 uur kwamen we aan, de beurs was net geopend. Een kaartje kopen ging heel snel en binnen de kortste keren stonden we binnen. De indeling van de hallen was zoals voorheen. Ruim opgezet, veel plaats om te spelen, een gemoedelijke sfeer. Het voelde als thuiskomen. Al snel kwamen ook vele bekenden tegen.

Lody had twee spellen op zijn lijstje staan die hij graag wilde uitproberen (Hippocrates en Stroganov), maar deze waren helaas niet als demo op de beurs beschikbaar. Wel was er een plaatsje bij Monuments, dat ik graag wilde uitproberen. Corrie en Caroline maakten onze groep compleet. Het spel was nog op de boot onderweg naar Nederland, maar gelukkig waren er 2 exemplaren (1 gewone en 1 deluxe) om te spelen op de beurs.

Globaal kun je het spel omschrijven als een combinatie van Scythe en Concordia, maar dan wel wat eenvoudiger. Het doel voor elke speler was het bouwen van een wereldwonder, bestaande uit 5 lagen. De acties stonden (net als bij Concordia) op een setje kaarten. Iedereen had hetzelfde setje. Je kon in je beurt een kaart uitspelen, of al je gespeelde kaarten terugnemen. In de loop van het spel had je de mogelijkheid de kaarten te upgraden, zodat de actie beter of goedkoper werd. Met de acties kon je meer arbeiders krijgen, je arbeiders/legers verplaatsen, grondstoffen verzamelen, gebouwen bouwen, bouwen aan je monument, opdrachtkaarten binnenhalen, legers maken en natuurlijk je kaarten upgraden. De beurten gaan daardoor vrij snel. In het begin zijn je mogelijkheden erg beperkt, maar langzaam maar zeker groeit dat. Om aan je monument te werken heb je niet alleen voldoende grondstoffen nodig, maar ook steeds meer grondgebied. Daardoor ontstaat er uiteindelijk wel interactie met de andere spelers, maar dan ben je al op de helft van het spel. 

Het idee van het spel is prima. Het speelt lekker vlot en is een leuke mix van de genoemde spellen. Het haalt dat niveau echter niet. Het duurt lang voordat er interactie is, de keuzes in het begin zijn erg beperkt, er zaten wat schoonheidsfoutjes in het spelmateriaal met symbolen en tekst en het mooi uitgevoerde spelmateriaal paste niet altijd helemaal bij de sfeer van het spel en bijvoorbeeld de luxe grondstoffen weken erg af van de symbolen die in het spel worden gebruikt. We misten de mogelijkheid om meer kaarten aan je deck toe te voegen, waardoor je bijvoorbeeld maar eenmaal kunt bewegen, totdat je al je kaarten weer terug neemt. Al met al geen straf om te spelen, maar het had nog iets verder doorontwikkeld kunnen worden. (We hebben het op de beurs niet uitgespeeld.)

Monuments

Daarna schoven Lody, Caroline en ik aan bij Shamans. Dit is een slagenspel, waarbij de spelers elke ronde in het geheim een rol wordt toebedeeld. Bij drie spelers is dat één slechterik en twee voor de goede kant. De startspeler komt uit met een kaart, waarna de andere spelers een kaart bij spelen. De speler die de laagste kaart in de gevraagde kleur speelt, mag een van de twee beschikbare artefacten uitkiezen. De speler die de hoogste kaart in de gevraagde kleur speelt, wordt de startspeler van de volgende slag. Wordt er een kaart in een andere kleur gespeeld, dan schuift een pion op spelbordje richting de duistere kant. Bereikt de pion het einde, dan wint de duistere kant. De artefacten hebben echter ook een belangrijke invloed op het spel. Zo kun je daarbij gewenst of ongewenst van team wisselen of heb je een mes, waarmee je onder bepaalde omstandigheden andere spelers kunt uitschakelen. Als alle kaarten van een kleur gespeeld, zijn, wordt de eigenschap van die kleur geactiveerd. Als alle slagen zijn gespeeld, dan scoren de winnende spelers punten. Wie als eerste 8 punten heeft, wint het spel. Het eerste spelletje verliep een beetje vreemd. Ik was de slechterik en had heel veel kaarten van een kleur. Omdat ik daar mee uit kwam, kon Caroline niet volgen, waardoor de pion opschoof. Lody won de slag en kwam uit met een kleur, die Caroline ook niet had. Opnieuw schoof de pion op en Lody had al het idee, dat Caroline de slechterik zou zijn. Ik won de slag en kon opnieuw de eerste kleur spelen, waardoor Caroline weer gedwongen een andere kleur moest spelen. Ze had geen enkele mogelijkheid daar iets aan te veranderen. Ondertussen had ik een mes verkregen en kon later in het spel ook Caroline nog uitschakelen, waardoor ik de ronde wist te winnen. Er zitten duidelijk veel mogelijkheden in het spel, maar Caroline had deze ronde echt geen gelegenheid gehad om maar iets aan het spel te veranderen. Nu lag dat waarschijnlijk aan de kaartenverdeling, maar het voelde toch niet goed. We proberen het graag nog een keer, maar de eerste indruk viel wat tegen.

Nisha wilde graag dat ik Circus kwam spelen. Dat had ze net geleerd. Het spel wordt in 7 rondes gespeeld. Elke ronde sturen de spelers een artiest de piste in. Alvorens dat te doen kunnen kaarten worden gespeeld, waarmee de artiest kan worden voorzien van gekleurde blokjes. Als deze blokjes nog niet in de piste aanwezig zijn, leveren ze 2 punten op, anders 1 punt. Van elke artiest mag er maar één in de arena zijn. Alle andere verlaten de arena. Hoe meer artiesten er in de arena overblijven, hoe meer nieuwe kaarten je krijgt voor de volgende beurt. Je kunt je kaarten niet alleen voor blokjes gebruiken, maar je kunt ook de basiswaarden ophogen, waardoor je meer kaarten krijgt of meer artiesten, of waarmee de blokjes die je over hebt aan het eind van het spel meer punten opleveren. De spelregels waren aan Nisha niet helemaal goed uitgelegd, waardoor we nog regelmatig het regelboekje moesten raadplegen. Uiteindelijk bleek het allemaal niet zo moeilijk. Het speelde lekker vlot en je kon af en toe leuke beslissingen nemen. Maar verder geen hoogvlieger.

We eindigden de beurs met een rondje van de nieuwe uitvoering van Libertalia. De uitleg kwam niet helemaal goed binnen (of was niet helemaal compleet uitgelegd), waardoor we de hele eerste ronde verkeerd speelden. Het spel liep daarom niet lekker. Omdat de dag al ten einde liep, speelden we geen nieuwe ronde. In Libertalia sturen de spelers hun piraten elke dag op jacht naar buit. Iedereen heeft dezelfde set piraten (die elk spel anders is). Deze piraten zijn genummerd en hebben allemaal een bijzondere eigenschap. Iedereen kiest tegelijkertijd een kaart uit. Deze worden gesorteerd van laag naar hoog. Bij een gelijke waarde is de stand op het reputatiespoor van belang. De speciale eigenschappen worden van laag naar hoog uitgevoerd. Daarna mogen de piraten van hoog naar laag een buitfiche uitkiezen uit de beschikbare fiches. Tot slot worden alle piraten met een nacht-functie nog uitgevoerd. Nadat een bepaald aantal piraten is gespeeld is de reis ten einde, worden nog speciale anker-acties uitgevoerd en en wordt het goud opgeslagen in een schatkist. Nu is het tijd voor een volgende reis. Gebruikte bemanning en de verzamelde buitfiches worden ingeleverd en de piraten worden bij iedereen aangevuld met nieuwe piraten. Na de laatste reis wint de speler met het meeste goud.

Voordat we naar huis konden gaan, was het nog even wachten op mijn exemplaar van Carnegie, via Amsterdice.

Het was fijn om weer naar een spellenbeurs te kunnen. Zuiderspel is een fijne familiebeurs, ruim opgezet en een gemoedelijke sfeer. Over twee dagen blijken er uiteindelijk ruim 2.000 bezoekers geweest te zijn. Na 2 jaar pauze, prachtig weer en gelijktijdig met Elfia lijkt me dat geen slecht resultaat.