Spiel 2012 verslag Ronald deel 1

Donderdag 18 oktober 2012

Dit jaar ben ik drie dagen naar Spiel geweest. En aangezien de herfstvakantie in Nederland niet gelijk met de beurs viel, konden de kinderen dit keer niet mee. Net na aanvang van de beurs kwam ik donderdags aan. De rijen voor het beursgebouw vielen erg mee.

Van Enrico had ik al een SMSje gekregen waar ze zaten (zij waren natuurlijk al binnen aan het spelen): de Pegasus-stand. Toen ik daar aan kwam, was de uitleg van Il Vecchio nog bezig. De uitlegger moest het nog uitleggen aan de hand van het spelregelboekje. De spelers reizen door het Toscanië van de 15e eeuw. Daarbij verzamelen ze de benodigdheden om macht te kunnen krijgen in de provincies en in Florence. Daarbij moeten ze zich in dezelfde stad bevinden als de tussenpersonen die over het bord rondreizen. De acties die een speler kan doen verlopen erg snel. Naast het reizen en claimen van macht kun je nieuwe familieleden op het bord brengen en alle familieleden die al een actie hebben uitgevoerd weer activeren. Sandra, Enrico, Eric en Sebastiaan hadden in het begin nog geen goed idee wat een handige strategie was, maar in de loop van het spel werd dat voor de meesten wel duidelijk. Alleen Sandra kreeg de smaak van het spel niet echt te pakken. Ik heb een deel van het spel gevolgd, maar ben daarna met mijn rondje over de beurs begonnen.

De indeling van de beurs was weer als vanouds, maar dat zal het laatste jaar wel zijn. Het beurscomplex gaat helemaal verbouwd worden, dus waarschijnlijk wordt het volgend jaar flink zoeken waar alle stands zich bevinden. Hal 7 was vorig jaar nog een trieste uitgestorven bedoening, maar dit jaar was het al een stuk interessanter en drukker. Tijdens mijn rondje kwam ik vele bekenden tegen voor een praatje. Zo ook Rob, Det, Niek en Tanya. Ze begonnen net aan een spelletje Rondo, een familiespel van Reiner Knizia. Het spelbord bestaat uit genummerde/gekleurde vakjes. Om beurten mogen de spelers een aansluitend aan al gelegde stenen een keten van stenen neerleggen. Als de kleur van de steen overeenkomt met de kleur van het vakje, scoor je de aangegeven punten. Je mag zelfs meerdere dezelfde gekleurde stenen op een vakje leggen om zo flink te kunnen scoren. Aan het eind van je beurt krijg je één nieuwe steen. Je kunt ook je beurt overslaan om twee stenen te nemen, maar je mag er maar maximaal vijf op je rekje hebben staan. Het spel eindigt aan het eind van de ronde waarin alle donker gekleurde vakjes zijn gevuld of als iemand niet genoeg stenen meer kan trekken. De speler met de meeste punten wint (uiteraard) het spel. Rondo is een vlot familiespel dat snel te leren is. Een leuk tussendoortje voor de gevorderde spelers, maar niet meer dan dat. Daarom werd na Rondo overgestapt op Die Paläste von Carrara, een nieuw spel van het topontwerpersduo Kramer en Kiesling en uitgegeven door Hans im Glück. Daar werd dus veel van verwacht.

Er zijn in het spel zes soorten grondstoffen aanwezig, waarmee gebouwen kunnen worden gebouwd in zes verschillende steden. De prijs van de grondstoffen daalt als er grondstoffen worden verkocht. Dit wordt bijgehouden door middel van een draaischijf. Afhankelijk van de stad waarin wordt gebouwd scoor je punten of krijg je geld. Tevens bepaalt de stad welke grondstoffen voor de bouw gebruikt mogen worden. Gedurende het spel kan een speler enkele malen voor zichzelf een waardering activeren. Dat kan voor een type gebouw of voor een stad. Hoe meer gebouwen voor de waardering in aanmerking komen, hoe meer het de speler oplevert. Tevens kan elke stad maar eenmaal worden gewaardeerd, ongeacht welke speler dat doet. Het spel zit prima in elkaar en biedt leuke keuzemogelijkheden. Het is allemaal niet echt vernieuwend, maar toch zeer de moeite waard. Voor mij een van de betere spellen van Spiel 2012. Ondertussen werd in dezelfde stand het spel Bumm Bumm Ballon! gespeeld. Een ballon zit opgeblazen in een frame en afhankelijk van een dobbelsteenworp moeten pennen steeds verder tegen de ballon worden gedrukt, die uiteindelijk zal knappen. Regelmatig werd er even angstig naar deze tafels gekeken (zie ook het verslag van Spellengek).

De dag zat er alweer op. Sandra en Enrico hadden in de avond een geocache event, maar met de rest (Eric, Sebastiaan, Monique, Rogier, Vincent en Bianca) aten we in een nabijgelegen restaurant. Daarna vertrokken we naar het appartement. Daar werden de nieuwe aanwinsten bekeken. Ik had het nieuwe spel van Queen Games gekocht: Escape: The curse from the temple. Aangezien deze maar 10 minuten duurt, wilde ik deze wel even uitproberen. Het is een coöperatief realtime dobbelspel. De spelers proberen te ontsnappen uit een tempel. Dit doen ze door gelijktijdig met dobbelstenen te gooien en zo de tempel te ontdekken, de vloek proberen op te heffen en via de uitgang te ontsnappen. Regelmatig hebben de spelers de hulp van een ander nodig om dit te doen. Tweemaal tijdens het spel moeten ze snel terug naar de startlocatie om te voorkomen dat ze een dobbelsteen moeten inleveren. Een heel hectisch spel, dat niet voor iedereen is weggelegd. Ik vond het echter zeer geslaagd. Daarna was het voor mij tijd om mijn bed op te zoeken.

Naar deel 2